De 'bijbel meditatie' als gebedsvorm.

In wat er over bidden geschreven is, een weerslag van de gebedservaring van eeuwen, komt naar voren dat bidden als het goed is eerst luisteren is. Luisteren naar God. En omdat elk luisteren naar God te maken heeft met de Heilge Schrift, die op wondere wijze openbaring van God is, tekent zich een grondpatroon af van een gebedspraktijk waardoor je kunt groeien in het geloof:
- luisteren naar het Woord van God in de bijbel;
- actualisering van deze boodschap in het christelijke leven;
- persoonlijke bezinning en gebed.
Deze grondstructuur vinden we. terug in de gebedsvorm die ook wel ‘meditatie' wordt genoemd. Het doel is om het biddend contact met God bevorderen en te doen groeien.
Hieronder volgt zo'n uitgebreidere gebedsvorm, rond de Opstanding: Begonnen wordt met een korte schriftlezing. Daar sluit een gedrukte bezinning bij aan. Tenslotte volgt een tekst voor meditatief gebed. Die is bedoeld als handreiking: natuurlijk kun je ervoor kiezen met eigen woorden te antwoorden op de boodschap van de Schrift en haar werkelijke actual!sering. (NWV)

Een voorbeeld van een bijbelse gebedsmeditatie:

Meditatieve Bijbellezing: Matteüs 22,23-33.
Op die dag kwamen er ook Sadduceeën bij Jezus. Die geloven niet dat er een opstanding is.
Ze legden Hem de volgende kwestie voor: 'Meester, Mozes heeft gezegd: Als een man sterft zonder kinderen, moet zijn broer met de weduwe trouwen, en als er kinderen komen, zullen die op naam van zijn broer staan. Nu waren er bij ons eens zeven broers. De eerste trouwde en stierf en liet zijn vrouw kinderloos na aan zijn broer. Zo ging het ook met de tweede en de derde, tot en met de zevende. Het laatst van allen stierf de vrouw. Van wie van die zeven moet zij nu na de opstanding de vrouw zijn? Ze hebben haar immers allemaal als vrouw gehad!'
Jezus antwoordde: 'Je bent er naast, omdat je de Bijbel niet kent en bovendien de macht van God niet. Na de opstanding trouwen mannen en vrouwen niet, maar ze zijn als engelen in de hemel. Maar wat de opstanding uit de dood betreft, heb je niet gelezen dat God gezegd heeft: Ik ben de God van Abraham, de God van lsaäk en de God van Jakob? Hij is niet een God van doden, maar van levenden!'
Toen het volk dit hoorde, stond het verbaasd over zijn leer.

Bezinning
Jezus heeft ons bevrijd van de dood, van de vergankelijkheid. De oude Prediker, de Ecclesiast van het Bijbelboek, heeft gemijmerd over het leven. Over de 'dagen' die wij hier slijten op het ondermaanse - 'en het meeste daarvan is droefheid'. Dat klinkt misschien wel wat somber, maar het extreem-stellen van een waarheid is vaak nuttig. Wat is de zin van alles?
Wanneer al onze moeite en overlast, al ons verdriet en al onze teleurstellingen (ook en vooral over onszelf) tenslotte zouden uitmonden in het grote Niets - ja, dan vraagt men zich af, waarvoor men zich aftobt. Om aan zijn kinderen een bestaan te verzekeren? Komaan, indien het leven zinloos is, dan is het zinloos in het kwadraat, die zinloosheid verder te doen voortzetten. Als alles tenslotte in rook opgaat, waarvoor doen we het dan allemaal? Op die manier kan men zeggen, dat de dood de proef op de som is: van een som die op nul uitkomt. Als de dood 'niets' is - of een 'droomloze slaap' - dan loopt het drama uit op een misselijke ontknoping. Een decrescendo, een anticlimax van de eerste orde. Wie zich dan troosten wil met de gedachte, dat er 'vooruitgang' is en dat het 'eenmaal' beter zal zijn, maakt zich illusies. Wanneer 'dood' alleen maar 'dood' betekent, en wanneer alles in het heelal voortbestaat-in-verandering, terwijl alleen de mens zou verdwijnen in het 'Al' - ja, dan moet men wel heel naïef zijn om te geloven, dat onze kindskinderen opeens enorm gelukkig zullen zijn.
Daartegenover staat de blijde boodschap: de opstanding van Jezus heeft het tastbare bewijs geleverd, dat een mens - niet alleen een 'ziel', neen, een 'mens'! - kan opstaan, eens. Hij is de eerstgeborene, en zo hebben de discipelen het ook begrepen, nadat ze eerst dagenlang dachten dat het na Golgotha afgelopen was. Dát is wat ze hebben gepredikt. Niet zozeer wijsheid en schone gedachten predikten ze. Ze predikten dat de dood overwonnen was, eens en voor altijd. Hoe precies? Dat is onzeker en niet zo belangrijk. Maar het feit ligt er. 'Dood' is niet 'dood', want op Paasmorgen is 'het' geschied: de opstanding.
Natuurlijk betekent dit niet, dat we ons 'op het hiernamaals' zouden moeten blind staren met voorbijgaan van het 'aardse tranendal'. Wie 'door de dood is heengegaan' (zoals we nu zo prachtig in de liturgie zeggen), bevindt zich noch aan het begin noch aan het einde. Hij gaat dóór. Hij blijft zichzelf, al evoluerend. Hij 'rust' niet 'zacht', zoals we maar al te vaak op onze grafstenen beitelen, want dat is een ideaal, te slaperig om christelijk te zijn. Hij blijft groeien en, al groeiende, wacht hij op de totale ontknoping, op de Dag des Oordeels, wanneer Jezus terugkomt en God 'alles in allen'zal zijn.
Verder groeien naar het Godsrijk toe: dát is onze bestemming. Als het dat niet is, waarom houden we er dan niet mee op? Camus zei al, dat ons enige werkelijk serieuze probleem was, waarom wij ons niet zelfmoorden. Uit gewoonte? Omdat we bang zijn voor de acute pijn (die tóch onvermijdelijk eens komen moet)? Neen, wij blijven voortleven, op aarde, omdat de dood slechts een doorgang is, een nauwe poort die we moeten openbreken om in de volgende fase te komen: een etappe naar de opstanding, ook van ons. In afwachting daarvan geeft Job zich in Gods hand.
Alles heeft een zin: het leven nu, het leven gister, het leven straks. Daarom is ons leven ' vol verwachting en hoop. Dat is het antwoord op de vraag van Camus. Men kan het verwerpen of betwijfelen. Maar is er een ander? Ik heb er nog nooit één gehoord. (H. Brugmans.)

Gebed
God onze Vader, U hebt ons het leven geschonken, waarin liefde, schoonheid en vreugde, maar ook pijn en verdriet ons menselijk deel geworden zijn. Wij geloven dat door alles heen uw liefde het laatste woord zal hebben, dat het leven sterker is dan de dood. In Jezus, uw Zoon, werd ons duidelijk dat U het goede begonnen bent en het ook zult voltooien.
In Hem is er door alles heen toekomst voor elke mens en voor al het menselijke. Geef dat dit geloof ons tot steun en tot kracht is vandaag en alle dagen van ons leven, in alle omstandigheden. Amen.