Enige Liturgische tradities en een globale typrering.
- Oosters-orthodox: Het Woord als Drama: De heilsgeheimen worden uitgespeeld: er gebeurt veel tegelijk, en wat er aan woorduiting en symbolische handeling gebeurt, heeft iets uitbundigs.
- Rooms-katholiek: Het Woord als Rite De nadruk ligt op een ritueel waarin het woord meer of min de weg van het teken baant.
- Anglikaans-katholiek: Een sterk accent ligt op zorgvuldige, indien mogelijk meerstemmige zang, en in het algemeen op stijl in de "uitvoering" van onderdelen van de dienst.
- Hervormd-gereformeerd: vanouds was er de nadruk op de eigenlijke woordbediening, zowel in de preek als in de didactische formulieren bij doop, avondmaal, huwelijk, ordinatie. De gemeentezang vormt een onmisbaar deel van het geheel (woord-antwoord).
- Quakers: Het accent ligt juist niet zozeer op de woorden als wel op de innerlijke spiritualiteit, de profetische ingeving als uiting van beleving.
- Charismatische gemeenten: kenmerkend is het open staan voor de werking van de gaven van de Geest bij elk van de gelovigen Het is de Geest die de mogelijkheden opent (rond de opening van de Schrift) aan wie zich daarvoor open stelt.
- Evangelische gemeenten/groepen: De eredienst is toegespitst op de persoonlijke verzoende relatie met God en het daarvan getuigen. De liedschat is eenzijdig gericht op lofprijzing.
- Latijns-Amerikaanse, Afrikaanse of Koreaanse (basis)gemeenten: De liturgie is tegelijk traditioneel en gericht op kritische, contextueel betrokken "herlezing" van bijbel en traditie.