EEN ANDER LIEDEKEN VAN DEN BRIEL.
Op de Wijze: Ick roep u Hemsche Vader aan‚ etc. (voor midi, klik hier)

Wie wil er hooren een nieu ghesanck? -
Wat nieus sal ick aenheven,
Hoe dat de Geusen namen haren ghanck,
Wt Enghelandt, met haeren danck,
En hadden, in haer bevanck,
Haren admirael verheven.

Dat was den hoochloffelijcken Heer,
Van Lume ghehieten,
Met hem dat hij hadde noch meer,
Torlon, vernamet veer 1);
Nae de Hollanders haer voechden seer,
Zy dapper daer nae stieten.

Het gheschiede op eenen Palmdach,
sMorghens omtrent acht uyren,
Dat s ' aenvielen, met groot ghewach,
Die vloot al sonder verdrach,
tGeschut, als een donderslach,
Men aen beyde zijden mocht hooren.

Dacr quam wt Spaengién, met de vloot,
Een Buys, daer sy nae loerden;
Die sy, met soo menighen schoot,
Innamen, met harden stoot,
Twee kisten met ghelde groot,
En specery zy daer wt voerden.

Op eenen Dinghsdach traden aent lant
Al die soldaten en capiteynen,
Daer sachmen menighen fraeyen quant;
Wt den Briel zy schooten te hant,
Sy meendense te keeren, want
Met vliegende vaendels zy aenquamen,

‚Met een trompet al sonder ghetreur,
Sachmen Torlon gaen treden,
Ende hy quam ten Briele veur,
Hy seyde: doet op de deur -
Want alle u vesten ende muer
Cont ghy voor ons niet houden.

Van weghen den hoochgheboren heer
Van Oraengiën ghepresen,
Gaf hy haer beraet een ure oft meer,
Zy en ghaven gheen antwoort weer,
Lume, die haesten hem seer,
Met zijn hoopen wtghelesen.

Twee tonnen, vol met Buscruyt ghelaen,
Voor die poorten ghinghen sy legghen,
Die sach men hen daer steken aen,
Die poorte brande saen '),
Goedtwillich de borghers opdaen
D'ander poort, sonder weersegghen.

Als men schreef twee en tseventich jaer,
Den eersten Aprilis tot desen,
Soo namen sy in, en dat is waer,
Den Briel al sonder vaer;
Terstont sy ghinghen maken klaer
Melis' Tempel ghepresen.

Ghelijck men leest in Samuel,
Door d'arcke zijn ghebroken
'Al die afgoden alsoo snel,
Die Schaecker ende zijn ghesel,
En metten grooten Bel,
Een vyer ghinghen sy stoken.

Duck dAlve mocht verdraghen niet
Den bril op sijnen neuse,
VVt Utrecht hy daerom trecken hiet,
Hoort al naer mijn bediet,
Thien vaendels Spaengiaerts, siet,
Om te verstooren die Geusen.

Niet wel waren de Spaengiaerts ghemoet,
En Bossu bloedtgierich bevonden,
Sy traden in sommighe schepen onsoet,
Ende meenden heel verwoet,
Te wasschen haer handen int bloet,
Die sy in den Briele vonden.

Seer dapper jaeghden die Geusen haer,
Aenden grondt die Spaengiaerts setten
Haer schepen, dat is openbaer;
Door die kley, met grooter vaer ='),
Huer vaendels sy sleepten naer,
Nae Dort, wilt hierop letten.

Die Spaengiaerts, met dreck belaen,
Voor Dort sy deerlyck stonden.
En meenden in te raecken alsoo saen,
.\laer sy moesten daer buyten staen,
De borghers lietense niet in aen,
' Hoort al naer mijn vermon en ').

De Spaengiaert quam voor Rotterdam,
Zy vonden de poorten ghesloten;
Met verraderye, alsoo gram,
Die Spaengiaert die poort inne nam,
Met gedruys daer inne quam,
Dat den borgher heeft verdroten.

Wel tweehonderdt daer bleven doot,
Die de Spaengiaerts daer doorstaken,
Noyt burgher was in meerder noot,
't Ghccrijs was daer scer groot,
En de straeten van bloede root;
Als haringh sagh mense kaken.

Alle ghy steden, cleyn en groot,
Wilt hier doch wel opmerken,
Laet u dit wesen inder noot,
Een exempel end spieghel bloot,
Houdt u vast totter doot,
Voor die sulcke boosheyt werken.

Die van Vlissinghen ghemeyn,
En gheheel Walcheren machtigh,
Met haer trocken eenen lijn,
Die van der Veere fijn,
Met de boeren zy eens zijn,
Middelbur h sy dwinghen crachtich r').

Duc dAlvens Rijcke heeft een ent,
In dat Zeelandt vercoren,
Zijne zeevaert is gheschent,
Want die Wielinghe, alsoo jent,
En die Maze excellent,
Die heeft hy nu verloren.

Lof prince onse Godt altijt,
Wilt verlossen, tot desen,
Die om de waerheydt zijn benijt,
End u soecken met herten bli't,
Oock die voor den uwen strijdt
Wilt die behulpich wesen.

l) 'l'reslong, wijd befaamd. 2) Spoedig. 3) Vrees. I) Mededeelíng. 5) 'I‚Lied moet dus onder zijn dan Fe
lmmn'j 1573, toen Middelburg niet meer h e d w o n g e n, maar reeds g e won n e n was.
(Komt het eerst voor in het Geuzeliedboek van 1603. Bij v. \' loten II, 4.)