NOEME WILLEM
VISSER Wie en Waarom

LITURGIE &CETERA Thema's
 Kerkelijk Jaar
Hoofddienst  Getijden Devotie Uitingsvormen 
 
 

De Zesde Eeuw
Als er links geen index is, klik dan hier:  Index

501 Gedurende deze eeuw kwam begraven in plaats van cremeren in Noord Frankrijk (zoals te zien in de begraafplaats van Hordain).

501 In deze eeuw ontwikkelden zich de Penitentialia in Ierland.  De Penitentialia waren een gedetaileerde en veelomvattende opsomming van zonden met de bijbehorende boetedoeningen.

506 In het Armeense concilie van Dvin, verwierp die kerk het besluit van Chalcedon over het wezen van Christus.  Voortaan was de Armeense kerk Monofysitisch qua Christologie.

Er waren ook Monofysitische groepen in Egypte (de Kopten), Ethiopie en Syria (later bekend als de Jacobieten - zie 542/43).

506/7 (508?) De eerste Monofysitische Syrische Bijbel (bekend als Philoxeniana) kwam tot stand door Bisschop Philoxenus van Mabbug (Hierapolis - zie 485, 495).  Philoxenus werkte samen met zijn hulpbisschop Polycarpus.

Op een gegeven moment schreef Philoxenus een bestrijding van de mening van een zekere Stephanus Bar Sudaili van Ephese die stelde dat de straf van de bedrijvers van het kwade niet eeuwigdurend was. Sommigen denken dat Stephanus, die zijn laatste jaren doorbracht in een klooster bij Jeruzalem, de drijvende kracht was achter de opleving van het Origenisme in Palestina gedurende de zesde eeuw.  Hij wordt ook wel gezien als de schrijver van de werkens van Pseudo-Dionysios.

507 Clovis, koning van de Saliaanse Franken (481-511), zond boodschappers met geschenken naar de schrijn van Martinus van Tours om een teken uit de hemel te krijgen.  Toen zijn mannen de kerk binnengingen werd er gezongen: “40 U hebt mij omgord met kracht voor de strijd, mijn tegenstanders voor mij doen buigen,” (Psalm 18.40).  Die zomer versloeg Clovis Alaric II, de koning van de Visigothen te Voille (bij Poitiers).  De Katholieke edelen van zuid Gallie hadden hun Ariaanse koning (Alaric) gesteund.  De Visigothen slaagden erin een strook land in hun macht te houden van de Pyreneeën tot de Rhone, met als hoofdstad Narbonne.  Ze breidden zich uit tot in Spanje, en hielden daar stand tot hun koninkrijk werd verslagen door de Saracenen in 711.

508 Caesarius, Bisschop van Arles (502-43) stichtte een klooster voor zijn zuster Caesaria, gebouwd tegen de muur van de stad.  Rond 200 vrouwen uit de aristocratie woonden in het Convent van St. John.  Men geloofde dat de heiligheid van deze totaal afgezonderde nonnen de stad beschermde.  (Caesarius was opgeleid in het klooster te Lerins (zie 410).)

508 Op de 1e Kerstdag doopte Remigius, Bisschop van Rheims, Clovis, koning van het Saliaanse Frankens, en zijn hele leger ( 3000 man).  De Franken werden zo Orthodoxe, en niet Ariaanse Christenen.

508/9 Keizer Anastasios (491-518) schreef aan Clovis, koning van de Saliaanse Franken en benoemde hem tot honorair consul.  Dit is kenmerkend voor de Oost Romeinse diplomatieke activiteiten in de Germaanse koninkrijken in deze periode (in het bijzonder ten aanzien van het Ostrogothische rijk in Italie).  Clovis vierde deze eer door het purperen kostuum van de consul aan te trekken en munten in de menigte te gooien in Tours terwijl hij het “Adventus” ritueel van de Romeinse Keiszers uitspeelde.  Anastasios schreef zijn brief om Cloviste feliciteren met zijn overwinning op de Visigothen te Vouille.  (De Saliaanse Franken waren Orthodox geworden terwijl de Visigothen toen nog Ariaans waren.)

508-11 De monnik Severus, later patriarch van Antiochie, agitateerde tegen Chalcedon in Constantinople.

511 De Monofysitische patriarch van Constantinople, Timotheus, introduceerde het Credo van Nicea in de liturgie in navolging van Petrus de Volder (zie 476) .

511 Clovis, koning van De Saliaanse Franken, zat een concilie voor te Orleans.

512 Philoxenus van Mabbug was betrokken bij eentheologisch dispuut een synode te Sidon.

512 Een verzameling van vervalste brieven van Petrus de Volder (zie 476) werd dit jaar gepubliceerd.  De eerste brief van de verzameling stelde op een typisch Chalcedoniaanse manier dat Christus' lijden alleen toegeschreven kon worden aan zijn menselijke natuur.  De Chalcedoniaanse ontkenning van de theopaschitische formule (in overeenstemming met de Antiocheense Christologie) bleef de Monophysieten van ammunitie voorzien.

512 Severus werd patriarch van Antiochie, nadat Keizer Anastasios de vorige patriarch had afgezet. Moderne theologen gaan er meestal vanuit dat Severus· (Monophysietische) Christologie samenviel met die van Cyrills. Net als Cyrillus gebruikte Severus de termen natuur en hypostase als synonymen. Christus, stelde hij, bestond uit twee naturen, maar de vereniging van de twee impliceerde dat er nu maar één meer is. Waar Chalcedon leered dat elke natuur zijn eigen bestaan hield, impliceerde zulke terminologie voor Severus dat er twee feitelijke wizens in Christus waren, wat hij niet bereid was toe te geven. Severus schreef : ·Eén is handelend, het vleesgeworden Word. Eén is de activiteit. Maar de  werken - wat wordt gedaan door de activiteit – is verscheiden.·

In zijn kritiek op Chalcedon wijst Severus erop dat het concilie er niet in was geslaagd de  hypostase van de vereniging van naturen te identificeren met de pre-existente Logos. Het feit dat veel supporters van het concilie weigerden toe te geven dat één van de Triniteit in het vlees geleden had versterkte de Monofysitische afwijzing van het concilie. Voor hij werd afgezet als patriarch van Antiochie in 518, zette Severus zelf Epiphanius af, de Bisschop van Tyrus, omdat hij één van Theodorustus’ argumenten tegen het Theopaschisme gebruikte.

Severus bekriticeerde het extreme Monofysitisme van Julianus van Helicarnassus. Eén aspect van het dispuut had te maken met de oerzonde. Naar Julianus’ mening betrof de oerzonde de verdorven menselijke natuur en zijn Christologie was bedoeld om Christus daartegen te beschermen. Julianus leerde dat Christus' lichaam niet onderhevig was aan bederf vanaf het moment van zijn incarnatie, niet vanaf zijn opstanding. Christus was homoousios met de ongevallen Adam, maar niet met ons in onze gevallen staat. Severus noemde Julianus een Manichaeer. Voor Severus en het Christelijke Oosten als geheel hield de oerzonde niet de overdracht van schuld in maar van de sterfelijkheid. Het is niet, op zich, een staat van zonde, maar een toestand die Christus kwam verhelpen.

514-18 Een apologie voor het concilie van Chalcedon geschreven door Johannes Philoponus (de Grammaticus), een Alexandrijn, verscheen rond deze tijd. Johannes beweerde dat Christus  consubstantieel moet zijn zowel met God als met de mens. Hij stelde dat Christus· menselijkheid nooit bestond zonder zijn goddelijkheid, maar dat de twee samen een enkele hypostasis uitmaakten – die hij ook  ·natuur· noemde zoals ook Cyrillus van Alexandrie dat had gedaan. Ongetwijfeld was, Johannes het eens met Cyrillus· Theopaschitische formule. Als filosoof ontwikkelde Johannes een interpretatie van Aristoteles in het licht van de Christelijke openbaring. Hij schreef commentaren op verscheidene werken van Aristoteles.

516 Sigismund (516-23) koning van de Bourgondiers. Gedurende zijn regering zwoeren de Bourgondiers de Ariaanse ketterij af en werden orthodox.

517 Een synode te Epaone in Bourgondie verbood jagen door geestelijke.

518 Justinus I (518-527) werd de Romeinse (Byzantijnse) keizer. Justinus streefde verzoening langs Chalcedoniaanse lijnen na, onder invloed van zijn neef Justinianus. Het schisma over het Henoticon eindigde (519).

518 Severus, de Monofysitische Bisschop van Antiochie, werd afgezet. Hij ging naar Alexandrie waar hij de leider werd van een Monofysitische groep. Severus stierf daar tussen 538 en 542. Tot 536 bracht hij nog een bezoek aan Constantinopel.

519 Om Hormisdas, de Bisschop van Rome, gunstig te stemmen liet Keizer Justinus I oostelijke prelaten de volgende, door Hormisdas opgestelde verklaring tekenen op Witte Donderdag (donderdag 28 Maart) in de kathedraal van Constantinopel.

De Geloofs Formule van Hormisdas: ·Het eerste punt van de redding is dat we de rechte regel van het geloof moeten houden en in geen enkel opzicht afwijken van de traditie van de Vaders. Want het is onmogelijk te omzeilen wat onze Heer Jezus Christus bepaalde, die zei, ·Gij zijt Petrus en op deze rots zal ik mijn kerk bouwen· [Matt. 16:18]. Deze woorden zijn bewezen door hun uitwerking, want in de apostolische zetel wordt de Katholieke religie altijd onversneden gehouden. Van deze hoop en dit geloof willen we niet gescheiden worden en in alles de regels van de Vaders volgend , vervloeken we alle ketterijen en in het bijzonder de ketter Nestorius, voormalig Bisschop van Constantinopel, die veroordeeld werd door het concilie van Ephese door de gezegende Celestinus Bisschop van Rome en door de eerbiedwaardige Cyrillus, Bisschop van Alexandrie. We veroordelen evenzeer en verklaren vervloekt: Eutyches en Dioscorus van Alexandrie, die werden veroordeeld in het heilige concilie van Chalcedon, dat we hoog achten en volgen en omarmen. Dit Concilie volgde het heilige concilie van Nicaea en predikte het apostolische geloof. En we vervloeken de vadermoorder Timotheus, bijgenaamd Aelurus [·de Kat·] en ook Petrus [Mongos] van Alexandrie, zijn discipel en volgeling in alles. Wij vervloeken ook Acacius, voorheen Bisschop van Constantinopel, die hun medeplichtige werd en volgeling, en bovendien hen die met hen in gemeenschap blijven en vriendschap. Want als iemand de gemeenschap omarmt van deze personen, dan valt hij onder een dergelijk vonnis van veroordeling met hen. Op gelijke wijze veroordelen we ook en vervloeken: Petrus [·de Volder·] van Antiochie met zijn volgelingen samen met alle bovengenoemden. Daarom omarmen we en keuren we goed alle brieven van de gezegende Leo, paus dan de stad Rome, die hij schreef over het rechte geloof. Daarom, zoals we eerder zeiden, de apostolische zetel volgend in alles, prediken we alle dingen die door haar afgekondigd zijn en daarom hoop ik dat ik in één gemeenschap zal zijn met u, de gemeenschap die de apostolische zetel predikt, waarin de hele en volmaakte solidariteit van het Christelijke geloof, en beloof voor de toekomst dat bij het vieren van de heilge mysterieën de namen van hen die afgescheiden zijn van de gemeenschap van de Katholieke Kerk niet genoemd zullen, dat wil zeggen, degenen die het niet eens zijn met de apostolische zetel. Maar als ik ook maar de geringste afwijking probeer van mijn gelofte, dan geef ik toe dat, volgens mijn eigen getuigenis ik medeplichtig ben aan degenen die ik heb veroordeeld. Ik heb deze beloften met eigen hand ondertekend en gericht aan u, Hormisdas, de heilige en eerbiedwaardige paus van Rome.· [zie ook Macedonius, 495]

De Geloofsformule van Hormisdas werd in Constantinopel geaccepteerd, gelezen being read with het understanding that het Apostolic See in view is het common property van Rome en Constantinople. het patriarch van Constantinople, John II van Cappadocia (518-20), signed only after affixing zijn own preamble to het text: ·Know Therefore, most holy one, that, according to what I have written, agreeing in het truth with hete, I too, loving peace, renounce all het heretics repudiated by hete: for I hold het most holy churches van het elder en van het new Rome to be one; I define that see van het apostle Peter en deze van het imperial city to be one see.·

Dorohetus, Bisschop van Thessalonica, verscheurde de Geloofsformule van Hormisdas voor de ogen van het volk. Hij werd naar Constantinopel gebracht en verbannen naar Heraclea terwijl zijn zaak behandeld werd, maar mocht terugkeren naar Thessalonica zonder ooit de geloofsformule onderschreven te hebben. Keizer Justinus schreef aan Hormisdas dat velen het moeilijk vonden het document te ondertekenen: Ze ·waarderen het leven als zwaarder dan de dood, als ze degenen die dood zijn wier leven toen ze leefden de glorie van hun volk was.·  In antwoord, drong Paus Hormisdas bij de Keizer aan om geweld te gebruiken om hen te dwingen te tekenen.

Volgens Denny, Papalism (waarnaar verwezen wordt in Moss: 'The Old Catholic Movement')weigerden de andere patriarchaten van het Oosten deze verklaring te tekenen, en werden zij verzoend door een andere overeenkomst. Patriarch Johannes werd opgevolgd door Epiphanius in 520. Patriarch Epiphanius (520-35) schreef aan de paus om uit te leggen dat "erg veel van de heilige bisschoppen van Pontus en Klein Azie en , vooral, degenen uit het Oosten, vonden het moeilijk of zelfs onmogelijk om de namen van hun vroegere bisschoppen uit te wissen · Ze waren kiever bereid elk gevaar te trotseren dan zulk een daad te begaan.· Paus Hormisdas schreef aan Patriarch Epiphanius en gaf hem gezag om namens hem te handelen in het Oosten. In deze brief maakte Hormisdas het herstel van gemeenschap afhankelijk van het instemmen met een geloofsverklaring die de geclaimde prerogatieven van de Bisschop van Rome niet noemde.

523 De Joden van Yemen, onder Yusuf Dhu Nuwas, vermoordden de Christelijke bevolking van dat land. Ze werden gewroken door Elesbaan, koning van Abyssinie, die een vreselijke slachting aanrichtte onder de Joden in Yemen.

523 De Romeinse Keizer Justinus I vaardigde een decreet uit tegen het Arianisme.

524 Anicius Manlius Severinus Boethius (~470-524), geëxecuteerd op bevel van de Ostrogothische koning Theodoric. Boethius werd misschien verdacht van samenzwering met Justinus I, de Orthodoxe Romeinse Keizer, misschien om het schisma over het Henoticon te beëindigen. (Theodoric was een Ariaan, en het was in zijn voordeel dat de Orthodoxe Romeinse bevolking van Italy (ruwweg 90% van het totaal) het Oostelijke rijk als ketters beschouwden.) Terwijl hij in de gevangenis zat schreef Boethius zijn belangrijkste werk, deTroost van de Filosofie. Het wordt beschouwd als het meest invloedrijke werk in de westelijke kerk in de Middeleeuwen na de Bijbel. De Troost gaf de belangrijkste ideeën van de Platonse filosofie door in de Middeleeuwen. Boethius·  oplossing van het veronderstelde conflict tussen God·s voorkennis en menselijke vrijheid, beschreven in Boek Vijf van de Troost, vertrouwt op een onderscheid tussen conditionele en simpele noodzaak. Het werd vijf eeuwen lang als gezaghebbend beschouwd. ·Er zijn twee soorten van noodzaak: een is simpel, zoals de noodzaak dat alle mensen sterfelijk zijn; de andere is conditioneel, zoals in het geval dat, als je weet dat iemand wandelt, hij noodzakelijkerwijs wandelt. ... God ziet als present de toekomstige zaken die resulteren uit menselijke vrije wil. Daarom zijn, vanuit het standpunt van goddelijke kennis, deze zaken noodzakelijk vanwege de voorwaarde dat ze bekend zijn bij God; maar, beschouwd in zichzelf, verliezen ze niets van de absolute vrijheid van hun eigen natuur.· Boethius vertaalde ook Aristoteles Organon en Porphyrus  Introductie tot de Categorieën van Aristoteles in het Latijn.

525 De Paasl Tabellen van Dionysios Exiguus (de Mindere) verschenen dit jaar. Ze waren een poging om de kwestie van de paasdatum voor zowel het Oosten als het Westen te beslissen. Zijn tabellen, die de paasdatum voor 532-626 gaven, maakten gebruik van een 19-jarige cyclus, en berustten op  Cyrillus van Alexandrie's tabellen. Ze vervingen uiteindelijk in de 30er jaren van de zevende eeuw de tabellen van Victor van Aquitaine (zie 457) in het Westen. Dionysios, een oostelijke monnik , Scythier van geboorte, was naar Rome gekomen op last van Bisschop Gelasius (492-96), en had zich nuttig gemaakt door Griekse documenten voor het pauselijk archief te vertalen. Van hem is het Anno Domini systeem voor de jaartelling. Volgens hedendaagse inzichten zit er een fout in zijn systeem. De geboorte van Jezus Christus wordt nu anders gedateerd, van 2 tot 8 v.Chr. (zie jaar 731.)

525 Theodoric, koning van het Ostrogoths, gelastte Johannes I (523-26), Bisschop van Rome, naar Constantinopel te reizen als zijn ambassadeur, met de opdracht Justinus te overtuigen zijn edict uit 523 tegen het Arianisme in te trekken. Johannes was de eerste Bisschop van Rome die Constantinopel bezocht. Toen hij op 19 April arriveerde begroette Keizer Justinus de paus bij de twaalfde mijlsteen en knielde voor hem neer. Justinus stemde ermee in de Arianen niet langer te vervolgen en hij gaf hen hun kerken terug. Maar hij stond Arianen die hij met geweld bekeerd had tot de orthodoxie niet toe terug te keren tot het Arianisme.

526 Toen Johannes I naar Ravenna kwam na zijn onsuccesvolle missie naar Constantinopel, zette Theodoric hem gevangen, waar hij stierf, waarschijnlijk van de honger.

526 Dood van Theodoric, koning van het Ostrogothens.

526 Ephrem van Amida (526-44) werd patriarch van Antiochie. Ephrem·s Christologie leek op dei van Leontius van Jerusalem (zie 532) en beïnvloedde zowel Justinianus als het Vijfde Oecumenische Concilie. Hij merkte het feit op dat het Trisagion (·Heilige God, Heilige Machtige, Heilige Onsterfelijke, ontferm U over ons·) door de Monophysieten gezien werd als een hymne aan de Heer Jezus Christus terwijl de Chalcedoniers het zagen met betrekking tot de Heilige Drieëenheid. Vandaar dat Petrus de Volder's toevoeging (zie 476 ) logisch was voor de Monophysieten en problematisch voor de Chalcedoniers.

526 Een aardbeving trof Antiochie in Syria en veroorzaakte grote schade. 

527 Justinianus (527-565) Keizer van Rome. In een van zijn edicten noemt  Justinianus de patriarch van Constantinopel ·het hoofd van alle andere kerken.·  Blijkbaar werd de titel ·patriarch·  langzamerhand gebruikt voor de bisschoppen van grotere steden tijdens de regering van Justinianus - hoewel deze bisschoppen een zekere invloed genoten hadden over grote gebieden om hun steden heen sinds voor het concilie van Nicaea.

527-32 Oorlog tussen het Perzische en Romeinse Rijks.

528 Keizer Justinianus (527-65) gaf alle heidenen opdracht zich binnen  3 maanden te laten dopen.

528 Symeon de Jongere (521-92) verliet Antiochie op  7-jarige leeftijd om in de bergen bij de stad te leven. Men geloofde op grote schaal dat Symeon·s heiligheid het paradijs terugbracht op aarde, in ieder geval zover dat hij, net als Adam, zeggenschap had over het dierenrijk: Van Symeon werd verteld dat hij met bergleeuwen speelde.

529 Benedictus van Nursia stichtte het klooster te Monte Cassino in Centraal Italie. De Lombarden verwoestten het in 580. 

529 Kezier Justinianus (527-65) sloot de universiteit van Athene en verving die door een  Christelijke universiteit.  Omdat alle kennis Christelijk is konden, ·personen aangedaan door de geestesziekte van de onheilige Hellenen· [geciteerd uit  Justinianus' Code] geen kennis overdragen. Damascius, de laatste Scholarch, reisde naar Perzie met zes andere Neo-Platoonse filosofen. Ze keerden terug naar Athene in 533. Het sluiten van de Universiteit betekent het einde van de heidense Neo-Platoonse filosofie. (Justinianus' decreet had verboden dat overheidsgeld besteed werd aan het betalen van heidenen voor onderwijs.)

529 Concilie van Orange (Auriculum). Het leerde dat (a) als gevolg van Adam·s val zowel de dood als de zonde  geërfd werden door al zijn nazaten; (b) de vrije wil van de mens zo verzwakt is dat hij niet in God kan geloven of Hem liefhebben zonder hulp van de genade; (c) de Oud Testamentische heiligen hun verdienste te danken hadden aan de genade, niet aan eigen eigenschappen; (d) de genade van de doop stelt alle Christenen in staat alles te doen wat nodig is voor hun redding; (e) voorbestemming tot het kwaad moet vervloekt worden (bestaat dus niet); en (f) in elke goede handeling komt de aanzet van God, en het is deze aanzet die ons ertoe aanzet de doop de begeren en , met God·s hulp, onze taken te vervullen.

529 Aantekening bij ·Eer zij de Vader..·   Johannes Cassianus had in zijn Instituties (Boek II), bij nachtelijke gebeden, vermeld dat het de gewoonte was in Gallie om het Eer zij de Vader.. te zeggen aan het eind van elke Psalm. In het Oosten werd dit éénmaal gezongen aan het eind van alle Psalmen. De Griekse vorm van deze doxologie kan aldus vertaald worden: ·Eer aan de Vader en aan de Zoon en aan de Heilige Geest, nu en altijd en toot in de eeuwen der eeuwen, amen.· In dit jaar, werden de woorden ·zoals het was in het begin, is...·  toegevoegd juist voor ·nu·  door het concilie van Vaison, ·naar voorbeeld van de apostolische zetel.·

529 Vijf duizend mensen sterven door een aardbeving Antiochie in Syrie. Keizer Justinianus (527-65) zorgde voor de reconstructie van de stad.

529 Een revolte brak uit in Samaria in de zomer van dit jaar, uitgelokt door de vernieling van enige Samaritaanse synagoguen als onderdeel van Justinianus’ programma van onderdrukking. De Samaritanen, onder een zekere Julianus, doodden veel Christenen en probeerden de Perzen over te halen Palestina binnen te vallen..

530 Zeven duizend mensen kwamen om bij een aardbeving in Laodicea. Weer leverde de Keizer geld voor de reconstructie uit de staatskas. 

530 Keizer Justinianus (527-65) stelde een vervolging in tegen heidenen in Constantinopel. Het bezit van veel van de beschuldigden werd geconfiskeerd. Gedurende zijn regering, vervolgde Justinianus ook de Montanisten (zie 157) en verminderde hun aantallen aanzienlijk. De laatste Montanistenvervolging vond plaats in 722.

531  Sabbas, de stichter van Laura van Mar-Sabbas, arriveerde in Constantinopel in April en vroeg de keizer in te grijpen tege de toenmalige abt, Nonnus, en zijn volgelingen die Origenisme verbreidden. Justinianus trad op in 542 (zie onder - of 543).   Sabbas stierf het volgende jaar (532). Hij was monnik geworden in Cappadocia en was op bedevaart gegaan naar  Palestina in 457.  Rond 483 was hij begonnen met een monastieke gemeenschap in het Kidron dal, ten noordwesten van de Dode zee. Uiteindelijk stichtte hij 14 kloosters en vier hospicen in zuidelijk Palestina.  Sabbas was ook tegenstander van de  Monofysitische Christologie.

531 Abbot Nonnus' (zie 531 hierboven) plaatsvervanger, Leontius van Byzantium, reisde van het Mar-Sabbas klooster bij Jeruzalem, waar hij woonde sinds ca. 520, naar Constantinopel, om deel te nemen aan een synode aangaande de  Christologische twist. Leontius' bekendste werk, Drie Boeken Tegen de Nestorianen en de Eutychianen, werd waarschijnlijk geschreven tussen dit jaar en 542, toen Justinianus condemned het Origenisme verbood. Voor Leontius - zoals gebruikelijk bij Origenisten - was Christus intellect dat niet gevallen was voor het beginning van de schepping, degene die in ·wezenlijke vereniging·  with de Logos geleven was. In zijn visie, vond het lijde plaats in het vlees van Christus nadat zijn ziel vrijelijk had gekozen de menselijke natuur op zich te nemen om die te herstellen. Hij gebruikte de term ousia voor eenvoudig bestaan, ·niet het wat, niet het hoe.·  Aldus betekende ·één volgens ousia·  eenheid van bestaan, zo begreep Leontius de vereniging van het goddelijke en het menselijke in Christus. Leontius identificeerde de hypostasis met de individu - een individu gescheiden van anderen van dezelfde natuur, maar misschien gescheiden naturen in zich verenigend (zoals lichaam en geest in een mens) in een gemeenschappelijk bestaan. Leontius' belangrijke bijdrage aan de  Christologie is het concept van enhypostaton, iets dat bestaat binnen een hypostasis. Zowel Nestorianen als Eutychianen hadden aangenomen dat geen natuur kon bestaan behalve in een hypostasis die die natuur deelde - één hypostasis betekende één natuur; twee naturen betekende ten minste twee hypostases. Voor Leontius was het subject van de vereniging onder de Logos, de ongevallen ziel, en de gevallen menselijke natuur de enkele hypostasis, de vleesgeworden Christus.

531 In de zomer van dit jaar overtuigde Keizerin Theodora Justinianus (527-65) de vervolging van de  Monofysiten te beëindigen. Groepen monniken mochten terugkomen uit verbanning.

532 De Nika Opstand. De oorspronkelijke Kerk van de Heilige Wijsheid (Hagia Sophia) werd in brand gestoken door de opstandelingen, samen met het Chalke (het gebouw met bronzen deuren waardoor men het keizerlijk palesi binnentrad), het Senaatsgebouw, de Kerk van de Heilige Vrede, de Kerk van de Heilge  Theodorus Sphoracius, de Kerk van de Heilige Aquilina, de hospitalen van Eubulus en Sampson, en de Baden van Alexander. De opstand werd onderdrukt toen  Gothische en Germaanse soldaten onder Belisarius en Mundus 3500 tot 4000 oproerlingen afslachtten in het Hippodrome.

532 Bouwwerkzaamheden begonnen aan de  Hagia Sophia in Constantinopel. Het project nam vijf jaar in beslag [532-537] en op 27  December 537 wijdde Patriarch Menas de grootse kerk in.

532 Leontius van Jerusalem, lang verkeerd geidentificeerd als Leontius van Byzantium (zie 531), schreef over de Christologie tussen dit jaar en 536. Hij rondde zijn gedachten over Chalcedon af door te stellen dat dezelfde hypostase, het Woord, die de twee naturen in Christus verenigde ook leed - hypostatisch, in zijn menselijke natuur. ·Van de Logos wordt gezegd dat die leed volgens de hypostase, want binnen zijn hypostase nam hij een lijdbare essentie aan naast zijn eigen onlijdbare essentie, en wat kan beweerd worden van de essentie kan beweerd worden van het hypostase.·

532 Collatio cum Severianis. Vroeg in zijn regering (en later opnieuw) vervolgde Justinianus de Monofysiten. Maar rond 531 ging hij over op een politiek van tolerantie. Keizerin Theodora regelde een conferentie waarbij  Justinianus voorzat en nodigde zes Chalcedonische en zes Monofysitische vertegenwoordigers uit. De Monofysiten citeerde veel vaders en ·Dionysius de Areopagiet, die allen beweren dat  één natuur van God het Logos is na de vereniging·  ter ondersteuning van hun stellingname. Dit is de vroegst bekende verwijzing naar het werk van  Pseudo-Dionysius. Hypatius, Bisschop van Ephesus wees erop dat dit werk niet authentiek kon zijn. Severus zelf was uitgenodigd was niet gekomen.

Tussen 531 en 536 bezochten veel beroemde Monofysiten Constantinopel en werden goed ontvangen door de keizerlijke  familie.

533 Keizer Justinianus' generaal Belisarius versloeg de Vandalen in Noord Afrika bij  Tricameron. Het Vandaalse koninkrijk werd verwoest.

533 Keizer Justinianus (527-65) vaardigde een decreet uit dat één van de Triniteit in het vlees leed. Hij zocht bevestiging voor deze visie bij Johannes II, patriarch van Rome (533-35).

534 Op verzoek van Justinianus veroordeelde Johannes II, patriarch van Rome, de Slapeloze Monniken (zie 448-84) als Nestorianen vanwege hun oppositie tegen Justinianus' theopaschitische formule van 533.

534 De verbannen patriarch van Antiochie, Severus (zie 518), bezocht Constantinopel op uitnodiging van keizer en keziserin.

535 In Juni stierf Epiphanius, patriarch van Constantinopel. Keizerin Theodora, die Monophysiet was, probeerde Anthimus (Anthem van Trebizond) tot patriarch te laten benoemen. Anthimus, in het geheim Monophysiet, werd afgezet op een  concilie in 536.

535 Op 14 November werd na aandringen van keizerin Theodora een edict uitgevaardigd dat pooiers en bordeelhouders verbande uit al de belangrijke steden van het keizerrijk.

535 Een grote vulkanische uitbarsting zorgde voor lagere temperaturen dan normaal in heel 550.  535-536 was één eindeloze winter. De betreffende vulkaan was wellicht de Krakatau. Een droogte begon in Mongolie. Verslagen door de Turken begonnen de Avaren hun tocht richting Europa in 552 en arriveerden rond 560. Hun migratie resulteerde in meer volksverhuizingen in de richting van wat er over was van het Romeinse Rijk. Wellicht konden de Turken de Avaren verslaan omdat die te lijden hadden van de droogte veroorzaakt door de vulkanische uitbarsting.  

535: De economie van de  Avaren was gebaseerd op het gebruik van paarden, die minder efficiente verteringssystemen hebben en daardoor meer last hebben van veranderingen in het klimaat dan het vee waar de Turken op vertrouwden.

536 Het Romeinse Rijk nam zuid Italie en Sicilie, inclusief Rome weer in bezit. Het exarchaat van Ravenna werd in 568 gevestigd.

536 De kerkhistoricus Evagrius werd geboren (536-600). In zijn Kerk Geschiedenis, getuigt hij van de praktijk van deelname aan de communie door zeer jonge kinderen: ·toen er een aanzienlijke hoeveelheid heilige delen van het onbezoedeld lichaam van Christ onze God over was, (liet men) onbezoedelde jongens uit degenen die naar de school van de ondermeester gingen halen om ze te nuttigen.· 

536 Op 19 Februari bezocht de Bisschop van Rome, Agapetus I (535-36), Constantinopel als ambassadeur van Theodahad, de Gothische koning van Italie, om een dreigende oorlog tussen het Keizerrijk en de Gothen af te wenden. Het betrof de moord van een vrouw genaamd Amalasuntha. Zij was de enige dochter van Thodoric, en een medestander van Keizer Justinianus. (Theodahad wilde ook dat Agapetus  Justinian zover kreeg dat hij ermee ophield met geweld Arianen van Noord Afrika te bekeren tot de Orthodoxie, en dat hij hem overhaalde Italie niet binnen te vallen.) Agapetus weigerde Anthimus te erkenen  als patriarch, vanwege diens steun voor het Monofysitisme. Justinianus handen waren gebonden omdat hij de steun wenste van de Romeinse bevolking in de komende oorlog met de Gothen. In Maart werd Anthimus afgezet. Op 21 April, stierf Agapetus toen hij zich voorbereidde op terugkeer naar Italie, en de Monofysiten in de stad vierden openlijk zijn overlijden. De  nieuwe patriarch van Constantinople, Menas, hield een concilie dat samenkwam op 2 Mei om de afzetting van Anthimus te bevestigen en om de leidinggevende Monofysiten in de stad te berechten - Zooras, Petrus van Apamena, en Severus. Anthimus zelf kon niet gevonden worden. Theodora had hem onderdak gegeven in het gynaeceum van het Keizerlijk Paleis, waar alleen vrouwen en eunuchs mochten komen. Hij werd daar ontdekt na Theodora·s dood in 548, en Justinianus behandelde hem genadig. Petrus van Apamena en Zooras werden vervloekt, zoals ook Severus, op 6 Augustus. Hij vluchtte naar Egypt. (Synodes kwamen al samen in  Constantinopel sinds voor het concilie van Chalcedon in 451, niet als regelmatige maar gelegenheidsbijeenkomsten, daar de keizer de in de stad verblijvende (endemousa) bisschoppen uitnodigde. Vandaar de  naam Synode endemousa.) De vervolging van Monofysiten in Syrie werd hervat en  begon in Egypte waar Theodora·s benoemde, Theodosius, patriarch van Alexandria, afgezet werd ten gunste van een monnik genaamd Paulus, die  Monofysiten daar wreed vervolgde. Paulus begon alle ketterse bisschoppen uit zijn patriarchaat te verwijdern. Hij werd bestreden door deken Psoes, die door Rhodon, de Augustale Prefect, gearresteerd en gemarteld werd. Toen Psoes als gevolg hiervan stierf begon de Keizerin een onderzoek (zie 542). Na de dood van Paus Agapetus besloot Keizerin Theodora Vigilius, de pauselijke gezant in Constantinopel, te laten benoemden tot Bisschop van Rome. Zij gaf hem 200 pond goud en brieven aan Belisarius en zijn vrouw Antonina. Theodora wilde dat Vigilius Anthimus herbenoemde en wellicht Chalcedon veroordeelde. Maar koning Theodahad van de Gothen had al de verkiezing van Silverius (536-37) als paus afgedwongen. Twee Palestijnse Origenisten, Theodorus Ascidas en Domitianus, bezochten de synode van 536. Domitian was later appointed Bisschop van Ancyra. Theodorus Ascidas werd Bisschop van Caesarea in Cappadocia en kreeg zoveel invloed op Justinianus dat Patriarch Menas en de pauselijke vertegenwoordiger, Pelagius, dit probeerden te doorbreken.

537 Belisarius zette Silverius, Bisschop van Rome, af. Een document was vervalst om te bewijzen dat Silverius samengezworen had met de Gothen. Silverius werd de kans gegeven om  Anthimus te herstellen als patriarch van Constantinopel. Toen hij weigerde werd hij verbannen naar Patara in Lycie, en werd Vigilius Bisschop van Rome (29 Maart , 537).

539 De Gothen verwoestten Milaan, en doodden volgens de overlevering 300,000 volwassen mannen. De vrouwen gaven zij aan hun Bourgondische bondgenoten als slaven.

540 Belisarius veroverde Ravenna.

540 Flavius Magnus Aurelius Cassiodorus (490-585) stichtte een klooster te Vivarium (in Calabria (zuid-oost Italie)). Hij liet zijn monniken zowel manuscripten van Christelijke als van heidense auteurs vertalen. In 519 had Cassiodorus zijn Chronicon, een geschiedenis van de wereld van Adam tot 519 gepubliceerd. Zijn De Anima geeft een overzciht van de Schrift en van de Kerkvaders, en beschrijft de zeven vrije kunsten. Dit werd veel gelezen tijdens de Middeleeuwen.

540-45 Oorlog tussen het Persische en het Romeinse Rijk. Veel van Keizer Justinianus' religieuze politiek was erop gericht de Monofysiten van Syrie gunstig te stemmen omdat hij hun steun nodig had in het conflict met Perzie. Hij gaf nauwelijks aandacht aan de Monofysiten van Egypte.

540 De Kutrigurs (eem Bulgaarse stam) bemachtigden 32 Romeinse forten in Illyricum en deden invallen tot bij  Constantinopel. 

542 Een Monofysitische Syrische monnik genaamd Johannes (Johannes van Efese), won de gunst van het keizerin Theodora en werd Bisschop van Efese. Johannes schreef een kerkgeschiedenis in drie delen (~585), een werk over het leven van de Oosterse heiligen en was verantwoordelijk voor de doop van meer dan 70,000 heidenen in Klein Azie. Hij en zijn volgelingen bouwden 98 kerken en twaalf kloosters in Asie, Carie, Lydie en Phrygie.

542 De patriarch van Antiochie, Ephraim, hield een synode die Origenes' leer veroordeelde. De Origenisten op hun beurt overreedden de patriarch van Jerusalem om Ephraim's naam te verwijderen van de diptychen. Menas, patriarch van Constantinopel en Pelagius, de pauselijke nuntius brachten Justinianus ertoe in te grijpen.

542 Keizer Justinianus (527-65) publiceerde een veroordeling van de leer van  Origenes en de mystieke speculatis van Evagrius (zie boven, jaar 375). Dit was bedoeld om de controverse in Palestina rond de leer van de Orgenistische  Nieuwe Laura gemeenschap de kop in te drukken (zie 531, St. Sabbas), die uitgegroeid was tot een twist tussen de patriarchaten van Antiochie en Jeruzalem. Justinianus'vervloeking van  Origenes: ·(1) Wie zegt of denkt dat menselijke zielen pre-existeerden, d.w.z., dat ze eerder geesten en heilige krachten waren, maar dat ze het zien van God zat waren en zich tot het kwaad keerdenl, en dat zo de goddelijke liefde in hen uitgestierf en dat ze daarom zielen geworden waren en veroordeeld werden om voor straf lichamen te krijge, zij vervloek; (2) Als iemand zegt of denkt dat de ziel van de Heer pre-existeerde en verenigd was met  God het Woord voor de Incarnatie en de Ontvangenis door de Maagd, hij zij vervloekt; (3) Als iemand zegt of denkt dat het lichaam van onze Heer Jezus Christus eerst gevormde werd in de baarmoeder van de heilige Maagd en dat die daarna werd verenigd met  God het Woord en de pre-existente ziel, hij zij vervloekt; (4) Als iemand zegt of denkt dat het Woord van God hetzelfde geworden is als alle hemelse rangen, zodat hij voor de cherubiinen een cherubijn was, voor de serafijnen een serafijn: kortom gelijk aan alle superieure machten, hij zij vervloekt; (5) Als iemand zegt of denkt dat bij de opstanding menselijke lichamen bolvormig zullen opstaan en ongelijk aan hun huidige vorm, hij zij vervloekt; (6) Als iemand zegt dat de hemel, de zon, de maan, de sterren en de wateren die boven de hemelen zijn, zielen hebben en redelijke wezens zijn, hij zij vervloekt; (7) Als iemand zegt of denkt dat Christus de Heer in een toekomstige tijd gekruisigd zal worden voor demonen zoals hij eens gekruisigd werd voor mensen, hij zij vervloekt; (8) Als iemand zegt of denkt dat de macht van van God beperkt is en dat hij zoveel schiep als hij kon omvatten, hij zij vervloekt; (9) Als iemand zegt of denkt dat het straffen van demonen en van goddeloze mensen slechts tijdelijk is en eens zal aindigen en dat een herstel zal plaatsvinden van demonen en van goddeloze mensen, hij zij vervloekt. ·Vervloekt zij Origenes en Adamantius, die deze meningen naar voren brachten samen met de verderfelijke en verwerpelijke leer en eenieder die zo denkt of deze meningen verdedigt of op enige wijze zal durven ze te beschermen.· De patriarch van Jerusalem, die eerder Ephraims naam van de diptychen had verwijderd tekende Justinianus' verdoordeling van het Origenism.

542 In de zomer sloeg de plaag toe in Pelusium, een haven aan de Middellandse Zee waar handel uit de Indische Oceaan en Afrikaanse handel via de Rode Zee samenkwam.

542 (541?) De pest sloeg toe in Constantinopel. Ettelijke dienduizenden mensen stierven. Blijkbaar konden dankzij de lagere  temperaturen als gevolg van de vulkaanuitbarsting in 535 vlooien in Afrika actiever worden. Door de ivoorhandel kwamen zij naar het noorden. Naar schatting verminderde de bevolking van Europa met 50 tot 60 procent van 542 tot 700 door de opeenvolgende golven van de pest. Steden aan de Middellandse Zee werden heviger getroffen dan hun achterland. Dit feit was gunstig voor de Monofysiten in Syrie, die vooral talrijk waren in de dorpen.

542 Een rechtzaak werd gehouden in Gaza over de Psoes zaak (zie 536). De pauselijke nuntius, Pelagius, zat voor. Paulus, patriarch van Alexandria, werd afgezet, en de prefect Rhodon werd onthoofd, hoewel hij 13 brieven kon laten zien van de keizer die zijn handelingen autoriseerden.

542 Keizer Justinian (527-65) beval dat het festival van Hypapante (ook bekend als de Reiniging van de Gezegende Maagd Maria, de Presentatie van de Heer, de Presentatie van Christus in de Tempel, en Marialichtmis) verplaatst werd van 14 Februari (40 dagen na Epiphanie, op welk feest Christus' geboortedag voorheen gevierd werd) naar 2 Februari (40 dagen na 25 December). Zie 385, 687.

542/43 Jacob Baradaeus (~490-578) gewijd als Bisschop van Syrie, met steun van keizerin Theodora. Nadat de vervolging van de Monofysiten hervat werd in 536, ontving zij Sheik Harith ibn Jabala, koning van een kleine buffer staat , die haar meedeelde dat de Christenen in zijn rijk (overwegend Monofysiten) werden vernietigd door keizerlijke gezanten. Ze hadden een Bisschop nodig om mannen te wijden die mensen die omgekomen waren door de onderdrukking moesten vervangen. Theodora koos Jacob vanwege zijn bekwaamheid om zichzelf te vermommen als bedelaar - de naam Baradaeus betekent ·lompen· of ·flarden.· Baradaeus organiseerde mensen om het concilie van Chalcedon te weerstaan. Daarom werden zij 'Jacobieten' genoemd. Deze Monofysiten hadden hun eigen patriarch van Antiochie. Ze noemden de Orthodoxen van  Chalcedon ·Melchiten, 'mannen van de keizer'.  Deze patriarch reisde te voet door Klein Azie, Syrie en Mesopotamie en wijdde 80,000 priesters, 89 bisschoppen, 27 metropolieten, en twee patriarchen.

544 Door een suggestie van Theodorus Ascidas bracht Keizer Justinianus (527-65) het Edict van de Drie Hoofdstukken uit. (De ·Drie Hoofdstukken· verwezen later naar de veroordeelde werken, niet naar dit edict.) Dit edict veroordeelde de brief van Ibas van Edessa aan Maris, waarin geprezen werd: Theodorus van Mopsuestia; de werken van Theodorus zelf en de geschriften van Theodorust van Cyrrhus tegen Cyrillus. Om duidelijk te maken dat Chalcedon niet te rijmen viel met het Nestorianisme, beweerde het ook dat de Chalcedoonse definitie in dit licht gezien moest worden. Theodorus en Ibas hadden hun zetel teruggekregen door het concilie van Chalcedon en waren (in tegenstelling tot Theodorus) niet persoonlijk veroordeeld. Het theologische effect was dat de eenheid van Christus' naturen benadrukt werd.

544 Keizer Justinianus (527-65) zond Belisarius naar Italie om tegen de Ostrogothen onder Totila te strijden. Totila was erin geslaagd veel van het land dat Belisarius voor 540 veroverd had te bemachtigen. Maar Rome weerstond de Ostrogothen nog steeds.

545 Slavische stammen vielen Thracie binnen maar werden teruggeslagen door Narses.

545 Keizer Justinianus (527-65) onderdrukte de Manichaeers. Hij probeerde degenen die gearresteerd waren te bekeren maar zij bleven aan hun geloof vasthouden. Ze werden toen gemarteld en gedood; hun lichamen werden aan de zee prijsgegeven en hun bezit werd onteigend.

545 Johannes Scholasticus (~503-77) stelde een verzameling van canonische wetgeving samen voor de kerk van het Oosten (de ·Verzameling van de Canones·). Zijn verzameling is de eerste die bewaard is. Johannes diende als patriarchale gezant van Antiochie in Constantinopel tot 565, toen hij door Justinus II benoemd werd tot patriarch van Constantinopel.

545 In November werd Paus Vigilius (537-55) gearresteerd gedurende de festiviteiten van de feestdag van  Caecilia. Hij werd naar Constantinopel gebracht waar Keizer Justinian (527-65) hem onder druk zette om de Drie Hoofdstukken te veroordelen.

546 Totila vernietiged Rome na een belegering van drie maanden. Belisarius nam Rome weer terug nadat Totila wegging om strijd te leveren in Lucania. 

547 Na de dood van Abt Nonnus in dit jaar raakten de Origenisten verdeeld in twee kampen: De Isochristoi van Nieuw Laura, die stelden dat bij de herschepping de mens met God verenigd zal worden zoals Christus; en de Protoktistai of Tetradites van het Laura van Firminus, waarover weinig bekend is.

547 Cosmas Indicopleustes had zijn Christelijke Topografie dit jaar voltooid. Als bereisde handelaar was  Cosmas waarschijnlijk een Nestoriaan. Hij nam de  Oud Testament ische tempel als model voor het heelal.  Cosmas· Topografie presenteerde een platte aarde die veel groter was dan de zon, die om een conische berg in het Noorden cirkelde. Deze cosmologie zou overeenkomen met de Nestoriaanse filosofy. Er woedde een  debat in Alexandria over Cosmas' werk, en hij werd terechtgewezen door Johannes de Grammaticus (zie 514-18) en zijn visie had erg weinig invloed. 

548 Slaven vielen opnieuw de Balkan binnen en drongen door tot Dyrrachium (aan de Adriatische kust van Albanie).

548 In April tekende Vigilius, patriarch van Rome (537-55), die het vorige jaar naar Constantinopel gebracht was, persoonlijk een veroordeling (bekend als een Judicatum) van Theodorus als ketter en de Drie Hoofdstukken - en stemde zo in met het edict van Justinian uit 546. In 551 trok Vigilius deze veroordeling in. Voor zijn veroordeling van Theodorus en de Drie Hoofdstukken werd Vigilius zelf veroordeeld door de bisschoppen van Milan, Ravenna, en Aquileja. Begin van Schisma van Istrie (548-698). De metropoliet van Aquileja in Istrie maakte gebruik van het schisma met Rome om zijn macht over  Grado uit te breiden. Istrie bleef buiten de gemeenschap met Rome tot het concilie van Pavia in 698. Het schisma met Milaan duurde 50 jaar.

548 Dood van keizerin Theodora. 

549 Samaritanen en Joden kwamen bloedig in opstand in  Caesarea. Ze vermoorden Stephanus, proconsul van Palestina. Hun leiders werden daarop geëxecuteerd. De Samaritanen, waarvan kort daarvoor gezegd werd dat ze het Christendom aangenomen hadden, hervatten hun traditionele godsdienst.

549 Johannes van Efese (zie 542) veroordee;de een groep senators, grammatici, sofisten, advocaten en artsen. Ze werden beschuldigd van heidendom, gemarteld, gegeseld, en  gevangen gezet.

549 71 bisschoppen kwamen samen in Orleans. Ze bevestigde de eerdere veroordeling door de Bisschop van Rome van Eutyches en Nestorios.

549 Totila, koning van de Ostrogothen, nam opnieuw Rome in. Aan het einde van 550, had Totila·s legermacht heel Sicilie en Italie, met uitzondering van Ravenna en een paar steden aan de kust in bezit.

550 Een Afrikaans concilie excommuniceerde Vigilius, Bisschop van Rome, voor zijn instemming in 548 met Justinianus' Edict van de Drie Hoofdstukken (546).

550 Lichamen werden in Noord Frankrijk vanaf ruwweg deze datum in west-oostelijke richtin begraven.

550 Rond deze tijd werd de tonsuur in verband gebracht met monniken.

551 Onder druk van de kerken van het Westen, trok Vigilius, Bisschop van Rome (537-55) zijn veroordeling van de Drie Hoofdstukken in. Keizer Justinianus antwoordde met een lange veroordeling van die documenten. Vigilius riep een synode van bisschoppen bijeen in Constantinopel en excommuniceerde Patriarch Menas van Constantinopel. Keizerlijke troepen probeerden Vigilius te arresteren terwijl hij zich vasthield aan het altaar in de paleiskerk van Petrus en Paulus, maar een menigte belette de arrestatie. Vigilius vluchtte 's nachts over de Bosporus naar Chalcedon.

551 De Kutrigurs vielen met veel geweld de Balkan binnen.

552 Zijde wormen geintroduceerd uit China.

552 Keizer Justinianus (527-65) gaf opdracht tot de Italiaanse campagne aan zijn kamerling, de eunuch Narses. Narses· leger marcheerde rond de Adriatische Zee naar Italie. In de zomer verwoestte hij het Ostrogothische koninkrijk in de slag bij Taginae (bij Fabriano, in het Apeninisch gebergte). De Gothens vielen de Byzantijnse lansdragers aan terwijl Byzantijnse boogschutters uit de flanken aanvielen. Totila, koning van de Ostrogothen, werd gedood. De lange slag om Italie verwoestte en ontvolkte het platteland. De bevolking van Rome, geschat op 800,000 in 400, verminderde tot 100,000 in 500, en tot slechts 30,000 toen Totila de stad verwoestte in 549. (zie 450, 500.) Na de overwinning van Narses over de Gothen, had Justinianus minder zorgen over de gevoelens in het westen en kon hij vrijer optreden om vrede met de Monofysiten te sluiten.

553 VijfdeEocumenische Concilie gehouden te Constantinopel. Eutychius, patriarch van Constantinopel, zat voor. 164 bisschoppen woonden het concilie bij, inclusief 14 uit Afrika.  Terwijl Vigilius, Bisschop van Rome, nog gevangen zat slaagde Keizer Justinianus (527-65) erin het concilie Origenes en de Drie Hoofdstukken te laten veroordelen. In zijn Constitutie van 24 Mei onthield Vigilius zijn goedkeuring aan de beslissingen van het concilie met betrekking tot de Drie Hoofdstukken; maar op 23 Februari trol hij zijn Constitutie in en gaf hij zijn goedkeuring. Zijn gezant, Pelagius I (later Paus) liet hem in de steek. Vigilius stierf aan galstenen op weg terug naar Rome. Van Zitting VII van de Acta van het Concilie, gericht tot Vigilius: ·Als uwe gezegendheid bereid is ons te ontmoeten en de heiligste Patriarchen, en de meest religieuze bisschoppen en de Drie Hoofdstukken wilt behandelen en in eenheid met ons een passende vorm van het Orthodoxe geloof wilt geven, zoals de Heilige Apostelen en de heilige Vders en de vier Concilies gedaan hebben, dan zullen wij u beschouwen als ons hoofd en als eerste in ons midden... als u deze [de Drie Hoofdstukken] heeft veroordeeld, overeenkomstig de dingen die u hiervoor deed, hebben wij al vele van deze uitspraken gedaan en hebben er niet meer nodig; maar als u iets geschreven hebt dat deze dingen weerspreekt die eerder door u gedaan werden, dan hebt u uzelf veroordeeld door uw eigen geschriften, omdat u afgeweken bent van de Orthodoxe leer en goddeloosheid hebt verdedigd. En hoe kunt u verwachten dat wij zo'n document van u ontvangen?·  Volgens Norwich stuurde Justinianus een decreet aan het concilie dat Vigilius·s naam verwijderd moest worden van de diptychen, hoewel hij zorgvuldig genoeg was om te benadrukken dat hij de band met Rome zelf niet verbrak. Om Chalcedon op een manier te interpreteren die de Alexandriers welgevallig was gaf het  concilie de goedkeuring aan de hypostatische eenheid (Cyrillus' natuurlijke eenheid?). Het bevestigde (in het Tiende Anahetma) ook de controversiele liturgische formule, ·dat onze Heer Jezus Christus die gekruisigd werd in het vlees Ware God is.· Het Derde Anahetma (dat uitlegde dat de hypostasis van het Logos is Hij Die Leed -daarmee het Theopaschisme bevestigend): Als iemand zal zeggen dat het wonder-werkende Woord van God één [Persoon] is en de Christus die leed een ander; of zal zeggen dat God het Woord was bij de it een vrouw geboren Christus, of was in hem als één persoon in een ander, maar dat hij niet één en dezelfde was als onze Heer Jezus Christus, het Woord van God, geïncarneerd en mens gewordne, en dat zijn wonderen en het lijden dat hij vrijwillig doorstond in het vlees niet van dezelfde  [Persoon] waren: laat hem vervloekt zijn. 

Vanaf het Vierde Anahetma: Daar het woord ·eenheid· veel betekenissen heeft benadrukken de volgelingen van de goddeloosheid van Apollinarius en Eutyches, die het verdwijnen van de naturen aannemen, een eenheid door verwarring. Aan de andere kant introducere de volgelingen van Theodorus en van Nestorius, die zich verheugen in de scheiding van naturen,  slechts een eenheid van relatie. Maar de Heilige kerk van God verwerpt de goddeloosheid van beide ketterijen en erkent de eenheid van God het Woord met het vlees volgens de synthese, dat wil zeggen, volgens de hypostase. Want in het mysterie van Christus behoudt de eenheid volgens de synthese de twee naturen die gecombineerd zijn zonder verwarring en zonder scheiding. 

Het Vijfde Anahetma (dat het gebruik in Chalcedon van de uitdrukking ·één hypohese,· verhelderde en de Nestoriaanse betekenis afwees): Als iemand de uitdrukking ·slechts één Persoon van onze Heer  Jezus Christus· in deze betekenis begrijpt dat dit is in vereniging van vele hypostases, en als hij zo probeert twee hypostases te introduceren in het mysterie van Christus, of twee Personen, en , na twee personen te hebben geïntoduceerd, spreekt van één Persoon enkel vanwege het gewicht, de eer of aanbidding, zoals zowel Theodosius als Nestorius uit hun zinnen hebben geschreven; als iemand kwaad zal spreken van het  heilige concilie van Chalcedon, en zal voorwenden dat het gebruik maakte van deze uitdrukking [één hypostasis] in deze goddeloze betekenis, en als hij niet herkend dat het Woord van God hypostatisch met het vlees is verenigd, en dat er daarom slechts één hypostasis of enkel één  Persoon is, en dat het heilige concilie van Chalcedon op deze manier heeft beleden: de éne Persoon van onze Heer Jezus Christus: laat hem vervloekt zijn. Want sinds één van de  Heilige Triniteit mens gemaakt is, namelijk: God het Woord, is de Heilige Triniteit niet toegenomen door de toevoeging van een andere persoon of hypostase. 

Vanaf het Zesde Anahetma: ... als iemand haar [de maagd Maria] mandrager or Christusdrager zal noemen, alsof Christus niet  God was en niet zal belijden dat zij waarlijk  Goddrager is [Theotokos]... laat hem vervloekt zijn. 

Vanaf het Zevende Anahetma: Als iemand die de uitdrukking ·in twee naturen·  gebruikt ... en deze opvat  ... als scheiding tussen de delen, of de twee naturen alleen in de Heer Jezus herkent, God het mensgeworden Woord, en zich er niet tevreden mee stelt op een rhetorische wijze het verschil van de naturen die in hem samengaan (welke verschillen niet ongedaan worden gemaakt door de eenheid ertussen, want de ene is samengesteld uit de twee en de twee zijn in één), maar zal gebruik maken van het getal [twee] om de naturen onder te verdelen of ze tot echt twee Personen te maken: laat hem vervloekt zijn. 

Vanaf het Achtste Anahetma: Als iemand belijdt dat de eenwording plaatsvond vanuit twee naturen en spreekt over de ene vleesgeworden natuur van God het Woord en niet begrijpt ... dat vanuit de goddelijke en menselijke naturen, toen eenwording door hypostase plaatsvond, één Christus geformeerd werd; maar uit deze uitdrukkingen probeert één  natuur of essentie van de Godheid en het menszijn van Christ in te voeren; laat hem vervloekt zijn. 

Het Twaalfde Anahetma veroordeelt expliciet twee interpretaties van de Heilige Schrift. De eerst veroordeelde interpretatie is dat Christus, toen Hij zei ·Ontvang de Heilige Geest,· enkel een teken stelde en niet feitelijk de Heilige Geest gaf. De tweede is dat Thomas  Christus' goddelijkheid bevestigde toen hij zei, ·Mijn Here en mijn God,· maar dat hij enkel een uitroep deed, waarin hij zijn verbazing over de opstanding uitdrukte. Ongelukkig genoeg voor Justinianus en de subsequente geschiedenis van het Romeinse Rijk, waren de Monofysiten hier niet tevreden mee. Origen werd veroordeeld op het Vijfde Eocumenische Concilie, en vele van zijn leerstellingen werden expliciet genoemd als reden voor vervloeking: (1) De pre-existentie van zielen; (2) dat geschapen wezens oorspronkelijk slechts rationele zielen waren, die later lichamen aannamen voor zichzelf omdat ze moe werden van het zien van God; (3) dat hemellichamen rationele wezens zijn die materieel zijn geworden door hun liefde voor het kwaad; (4) dat mensen zulke rationele zielen zijn waarin de liefde van God koud geworden was en zo lichamen had genomen, en dat demonen in deze als mensens zijn, allen slechter; (5) dat mensen engelen of demonen kunnen worden; (6) dat demonen ofwel gevallen engelen of gevallen menselijke zielen zijn en dat de wereld niet geschapen werd door de Triniteit maar door een geest die  Christus werd door niet aflatende toewijding aan God; (7) dat deze Christus zichzelf bekleedde met de vorm van alle klassen van gevallen rationele wezens, inclusief de mens, om hen te herstellen; (8) dat Christus een intelligentie (nous) is, verenigd met  God het Woord, en slechts God genoemd wordt omdat hij verenigd is met de Logos, en de Logos wordt enkel Christus genoemd omdat hij verenigd is met de intelligentie; (9) dat de intelligentie vlees werd, neerdaalde naar de hel en opvaarde naar de hemel, en niet de Logos; (10) dat Christus'opstandingslichaam  etherisch was en de vorm van een bol had en dat de lichamen van al degenen die zullen opstaan ook zo zullen zijn; (11) dat bij het toekomstige oordeel alle materie vernietigd zal worden en enkel geest zal overblijven; (12) dat alle rationele wezens op dezelfde manier verenigd worden met God als de intelligentie en dat het koninkrijk van Christus eindig zal zijn; (13) dat  Christus niet anders is dan andere rationele wezens en dat allen geplaatst zullen worden aan de rechterhand van  God zoals zij al waren in hun pre-existentie; (14) dat hypostasen en getallen en lichamen zullen verdwijnen en alle dingen verenigd zullen worden tot één; en (15) dat, alle dingen geest zullen zijn en het leven van de geesten aan het einde zal zijn zoals in het begin. [dit is een enigszins onzeker punt: de vijftien veroordelingen van Origenes waren misschien eigenlijk het product van een locale synode die in Constantinopel gehouden werd in 544.]

553 De Franken zonden een gezantschap naar Constantinopel. Dit gezantschap omvatte ook Angelen om indrukt te maken op de Keizer met de invloed van de Koning van de Franken over de Britse Eilanden. (Zo meldt de Griekse historicus Procopios.

554 Achtien bisschoppen  van de Nestoriaanse kerk in Perzie onder Patriarch Josef benadrukten nogmaals hun Duofysitisme tegen de veroordeling van de Drie Hoofdstukken door het Vijfde Eecumenische Concilie. Dertig jaar later veroordeelden de  Nestorianen Justinianus als ketter.

554 Een Romeins (Byzantijns) leger lande in Spain en bezette de zuidoostelijke hoek van het schiereiland na een oorlog tegen de Visigothen.

555? Dood van  Romanos. Hij was diaken geweest in de Kerk van de Opstanding in Berytus (Beirut). Gedurende de regering van Keizer Anastasius I (491-518) verhuisde hij naar Constantinopel. Romanos had een scherpe raspende stem. Gedurende een religieuse retraite op de vooravond van Kerst kreeg hij een visioen van de maagd Maria, die een boekrol vasthield die hij op moest eten. Romanos deed dat en werd terstond gezegend met een prachtige zangstem. Later componeerde hij hymnes die in feite getoonzette preken waren. Romanos is wel gekenschetst als ·de grootste kerkelijke dichter van alle tijden.·

556 Pelagius I werd patriarch van Rome, tot 561. Pelagius was sterk gekant tegen de veroordeling van de Drie Hoofdstukken maar Justinianus benoemde hem toch als patriarch, er terecht van uitgaande dat hij van mening zou veranderen. Pelagius ondersteunde de besluiten van Constantinople (553). Vanaf de tijd van Pelagius tot 741 werd de naam van de persoon die verkozen werd tot Bisschop van Rome gezonden aan de keizer in Constantinople of aan zijn exarch in Ravenna ter bevestiging. De kerk in Rome deed deze naam vergezeld gaan van een flinke betaling, een soort schatting.

557 De Alanen brachten aan de Romeinse hoogwaardigheidsbekleders in Lazica (aan het oostelijke einde van de Zwarte Zee Sea) een aanbod van een bondgenootschap over van de Avaren, een Turks/Mongoolse stam ddie naar het westen gemigreerd was naar het gebied ten noorden van de Kaukasu, op de vlucht voor Turkse vijanden in Centraal Azie.

558-61 Een tweede uitbraak van de pest in het Romeinse Rijk.

559 Heidenen in Constantinopel werden belachelijk gemaakt - ze moesten in een nep-processie lopen. Hun boeken werden verbrand.

559 De Kutrigurs trokken de bevroren Donau over en vielen Macedonie aan, Thessalie, Gallipoli en Constantinopel. Ze werden verslagen door de troepen van Belisarius en trokken terug naar hun vaderland bij de Don. Keizer Justinianus (527-65) bracht de Utigurs, een rivaliserende Bulgaarse stam die ten oosten van de Don woonden, om de Kutrigurs aan te vallen toen zij zich terugtrokken. Beide stammen raakten sterk verzwakt door de oorlog die het gevolg was.

560+ De Suevis zweerden het Arianisme af en werden Orthodox. De Suevis woonden in het noordwesten van het Iberische schiereiland. 

561 Julius, Bisschop van Rome (337-352), had een zekere kerk in Rome gesticht. In dit jaar werd die kerk gewijd aan Philippus en  Jacobus. Deze wijding is de oorsprong van de feestdag voor die heiligen - 1 Mei.

561 De Avars  migreerden naar een gebied ten noorden van de neder Donau na de Kutrigurs en de Utigurs in zich opgenomen te hebben.

561 Radegund (520-87), de van zich vervreemde vrouw van koning Chlothar van Neustria (noordwest Gallie), verhuisde naar Poitiers en stichtte een convent daar. Het was bekend als het convent van het Heilige Kruis omdat de Romeinse (Byzantijnse) keizer Justinianus (527-65) haar een reliek van het Ware Kruis zond. Radegund bewaarde de reliek in een kapel diep in het binnenste van het convent.

563 De Ierse monnik Columba (520-97) stichtte een klooster op Iona. Columba was opgeleid en als diaken gewijd door (St.) Finnian van Clonard. Voor hij naar Iona reisde had Columba kloosters gesticht te Derry, Durrow en , mogelijk, Kells.

563 Een concilie dat bijeenkwam  in Braga decreteerde tegen de Priscillianisten (zie 380) dat Satan niet een ongeschapen wezen was. Het viel ook het idee aan dat hij ·het principe en de substantie· van het kwaad is. In plaats daarvan stelde het  concilie dat hij ·oorspronkelijk een goede engel was, geschapen door God.·

565 Dood van Keizer Justinianus (527-65).

565 Johannes Scholasticus genaamd patriarch van Constantinopel door Keizer Justinus II (565-78). Johannes onderhandelde eerst met de Monofysiten en handelde vervolgens volgens Keizer Justinus II·s wens om ze te onderdrukken. 

565 Keizer Justinus II (565-78) weigerde schatting te betalen aan de Avaren.

565 Keizer Justinus II (565-78), decreteerde op enig moment tijdens zijn regering dat de geboorte van de Heiland in heel het rijk op 25 December gevierd moest worden. Het lijkt erop dat toen de kerk in Jeruzalem eindelijk 25 December als Kerstdag aannam.

567 In een bondgenootschap met de Lombarden (die toen in Pannonia, west van de Tisza woonden) versloegen de Avaren de Gepiden en verorverden het gebied in oost Pannonie en Dacie.

568 De Lombarden namen de macht in Noord Italie. Dat de Lombarden verhuisden naar Italie was het resultaat van de migratie van de Avaren in het decennium na 550. Gregorius I, Bisschop van Rome (590-604) schreef aan de Lombarden dat hun ·witte vlag is het zwaard· en hun ·gebaren van goede wil nemen de vorm van wreedheden.· De Avaren vielen Dalmatie binnen. Keizer Justinus II (565-78) kocht vrede voor 80,000 stuks zilver.

568 Het exarchaat van Ravenna gevestigd. Dit bleef bestaan tot de Lombardische verovering in 751.

569 In September bemachtigden de Lombarden Milaan.

572 De Lombarden veroverden zuid-centraal Italie en  creëerden de graafschappen van Spolento en Benevento. De Byzantijnen hielden de macht over een corridor tussen Ravenna en Rome en scheidden daarmee het noordelijke Lombardische koninkrijk van zijn zuidelijke graafschappen.

572 De Monofysitische Bisschop Johannes van Efese (507-586) werd gevangengezet door Keizer Justinus II (565-78). Zie 542.

573 De Perziers vielen het Romeinse Rijk binnen en namen de stad Dara aan de Tigris in. Onder de 292,000 gevangenen  waren 2000 mooie Christelijke maagden die de Perzische keizer, Chosroes, van plan was cadeau te doen aan de Turkse Khan. (dit is de eerste keer dat de Turken genoemd worden in de geschiedenis van het Westen.) Bij een rivier scheidden de chriselijke maagden zich af om te baden en verdronken zichzelf om te voorkomen deel te worden van Khans harem.

573 Dood van Emilianus. Hij was kluizenaar geweest in het Spaanse Rioja en daarna priester in Berceo. Van Emilian wordt verteld dat hij het huis van de edele Honorius bevrijdde van een kwade geest die tafelgerei bevuilde met de botten en uitwerpselen van dieren. Emilianus genas ook een slavin van de edele Sicorius van blindheid en hij bevrijdde ettelijke anderen van boze geesten. Emilianus' kluis groeide later uit tot een befaamd klooster - St Emilianus van de huif.

573 Gregorius van Tours (Georgius Florentius) werd Bisschop van Tours (573-94). Gregorius schreef een geschiedenis van de Franken.

577 De West Saxische Ceawlin wonnen een slag bij Deorham en sneden zo de Britten in Wales af van de Britten in het zuiden. Er wordt gespeculeerd dat de Britten in deze eeuw teruggedreven werden vanwege een aanzienlijke bevolkingsafname. De Celten van de Britse eilanden hielden handelscontact met het Romeinse Rijk na de terugtrekking van de legioenen in 409. Klaarblijkelijk verscpreidde de pest zich via deze contacten naar de Britse eilanden (zie 542).

578 Dood van Jacob Baradaeus, Monofysitische Bisschop van Syrie (zie 542/3).

579 Een opstand van de stad Baalbek (tussen Damascus en Tripoli) onderdrukt. Sommigen die gemarteld werden openbaarden dat verscheidene hoge beambten betrokken waren bij heidense ceremonieën. De gouverneur van Edessa, Anatolios, werd genoemd. Hij werd ervan beschuldigd opdracht gegeven te hebben voor een portret dat Christus leek voor te stellen, maar in feite een afbeelding was van Apollo, zodat hij in het geheim de heidense god kon aanbidden. De gouverneur beschuldigde op zijn beurt de patriarch van Antiochie, Gregorius, en de vertegenwoordiger van de patriarch van Alexandrie, Eulogios, van mensenoffers. Een recente aardbeving te Daphne, bij Antiochie, werd toegeschreven aan deze misdaad. Patriarch Gregorius reisde naar Constantinopel en gaf rijke geschenken aan de keizer (Mauritius  (582-602)) en het hof. Hem werd toegestaan terug te keren naar zijn diocees. Anatolios werd echter ter dood veroordeeld.

579 Toen de Lombarden Rome in dit jaar belegerden zond Paus Pelagius II (579-90) de diaken Gregorius, die verantwoordelijk was geweest voor het regelen van hulpverlening in het zevende district van Rome naar Constantinopel om hulp te vragen. Gregorius bleef in Constantinopel als pauselijk gezant tot 584, toen hij teruggeroepen werd om behulpzaam te zijn bij het beëindigen van het Istrische schisma (zie 548, 698). Hij werd paus in 590.

580-82 De derde uitbraak van de pest in het Romeinse Rijk.

580 Maximos de Belijder (580-662) geboren.

580 De Lombarden onder Hertog Zotto vernietigden het Benedictijnse klooster van Monte Cassino (gebouwd in 529). De monniken vluchtten naar Rome.

580 Bij het concilie van Berny, verdedigde Gregorius van Tours zichzelf succesvol tegen de aanklacht dat hij kwaadaardige roddel had verspreid: dat de koningin van de Franken overspel gespeeld had met de Bisschop van Bordeaux.

580+ De exarch van Ravenna, Smaragdus, begon een aanval op de schismatische Istriers (zie 548). Hij nam velen van de geestelijke gevangen en dwong hen de decreten van het Vijfde Oecumenische Concilie te aanvaarden.

581 Keizer Tiberius II Constantijn (578-582) stichtte een elite corps van 15,000 barbaren, dat uiteindelijk uitgroeide tot de  Varangische Garde.

581 De Slaven vielen de Balkan binnen.

582 De Avaren namen door bedrog Sirmium in. Een inscriptie in de ruine van Sirmium luidt, ·Heer Jezus, help de stad en sla de Avaren en beveilig Roumenie en de schrijver. Amen.·

582 Johannes ·de Vaster· (stierf 595) werd patriarch van Constantinopel. Voor liefdewerken en zijn ascetische praktijken wordt hij als heilige beschoud. 

582 Athene werd verwoest door een Slavische inval.

582 Dood van Felix, Bisschop van Nantes. Hij was verantwoordelijk voor de bekering tot het Christendom van de Saxen in het gebied ten noorden van de Loire. Deze Saxen handelden met hun volksgenoten in zuid-oost Engeland.

584 De exarchaat van Ravenna wordt voor het eerst genoemd. Spoedig na dit jaar ondernam de exarchaat van Ravenna, Smaragdus, een aanval op de afvallige Istriers (zie 548). Hij nam veel geestelijken gevangen en dwong hen de decreten van het vijfde Eocumenische concilie te aanvaarden.

584 Singidunum (modern Belgrado) ingenomen door de Avaren.

585 De Armeense Bisschop Kardutsat ging met zeven priesters op zendingsreis naar de steppen ten noorden van de Kaukasus. Hij slaagde erin veel Hunnen te dopen en boeken in hun taal te vertalen. Though Kardutsat was very likely Een Monofysite, hetRomeinsemperor sent him supplies. Kardutsat·s successor, het Bisschop Maku, leerde de Hunnen de beginselen van de landbouw. 586 De Slaven belegerden Thessalonica. 587 De Salven trokken Epirus, Thessaliey, Attica, Euboea en de Peloponesus binnen. 587 De Britse aartsbisschoppens van London en York vluchtten naar Wales.

587 (588?) Een synode in Constantinopel gaf de titel ·Eocumenische Patriarch· aan Johannes IV (Johannes ·de Vaster·, 582-95) van Constantinopel omdat Constantinopel de hoofdstad was van het ·oecumenischel· rijk. 

587-9 De Visigothen zwoeren de Ariaanse ketterij af en werden Orthodox, net als de Bourgondiers (zie 516) en de Sueven (zie 560+) voor hen, en de Lombarden na hen (zie 619 en 636). De Visigothische koning Leovigild had zich op zijn doodsbed in 586 bekeerd van het Arianisme; zijn opvolger, koning Recared werd daarna onderwezen in het Orthodox e Christelijke geloof. Hun bekeringen waren altans ten dele te danken aan de inspanningen van Leander, Bisschop van Seville. Sommigen  zien politiek achter de beslissing van de Visigothische koningen om zich te bekeren. Onder Keizer Justinianus (527-65) had  het Romeinse(Byzantijnse) rijk land langs de kust van Zuid Spanje ingenomen (554). De aanwezigheid van vernieuwde Romeinse macht in de buurt kan aanleiding zijn geweest(in de geest van Katholieke geestelijke en leken) tot een verlangen tot politieke eenheid met het (Orthodoxe) Christelijke rijk onder de onderworpen klassen. Zo kunnen de bekeringen bedoeld zijn geweest om het Katholicisme te associeren met het Visigothische koninkrijk, en niet met het Romeinse Rijk dat zijn centrum in Constantinopel had . De Bisschop van Rome, beschouwd als onderdaan van het Romeinse Rijk, speelde geen rol de bekeringen.

588-91 De vierde uitbraak van de pest in het Romeinse Rijk. De uitbraak volgde de route van Spanje naar Frankrijk en Italie,  het omgekeerde van de gebruikelijke route.

589 Het derde concilie van Toledo voegde de filioque clausule toe aan het Credo van Constantinopel (381). Deze toevoeging gradually verspreidde zich in het Westen, en werd uiteindelijk deel van de liturgie in  Rome, waarschijnlijk in 1014 bij de kroning van Hendrik II, met ogelukkige gevolgen. Dit is de eerste keer da in het westen het Credo genoemd wordt als onderdeel van de liturgie. Zie Peter de Volder, 476. Dit concilie introduceerde ook het credo in de liturgie in het Westen, en plaatste het voor het Onze Vader, waar het nog is in de Mozarabische rite. Het credo werd in Rome niet in de mis gebruikt tot de elfde eeuw.

589? Johannes van Biclar, een Visigooth, stichtte een klooster te Biclar in Spanje. Johannes was een van de laatste Westelingen die de klassieke Cultuur kende; hij had zeven jaar doorgebracht in Constantinopel in de 60er en 70er jaren van de zesde eeuw en had de klassieke syllabus gevolgd. Johannes werd later Bisschop van Gerona

589 De Tiber overstroomde deze winter. De overstroming werd gevolgd door een uitbraak van ziektes in Rome. Paus Pelagius was een van de slachtoffers.

~590 Columbanus (545-615) verliet het klooster in Bangor, Ierland, en vestigde kloosters in Gallie: Annegray, Luxeil, en Les Fontaines, alle in de buurt van de Vosgezen (in het noordoosten van Frankrijk). Later trok hij de alpen over  en vestigde een klooster in Bobbio. Kloosters en missionaire activiteit zijn sterk verbonden in deze periode. Columbanus schreef over zijn ·gelofte om naar de heidenen te gaan en hun het evangelie te verkondigen.·

590 Gregorius de Grote Bisschop van Rome (590-604). De bevolking van Rome was wellicht toen 90,000. Eerder was die waarschijnlijk maar 30,000 op het hoogtepunt van de oorlog tussen Justinianus en Totila. Toen Johannes, patriarch van Constantinopel, zichzelf  Eocumenisch Patriarch noemde reageerde Gregorius: ·Het is erg moeilijk geduldig te aan te horen dat iemand die onze broeder en mede Bisschop is  alleen Bisschop genoemd wordt terwijl alle andere veracht worden. Maar wat wordt er anders duidelijk in zijn trots dan dat de dagen van de Antichrist nabij gekomen zijn? Want hij  imiteert hem die, het gezelschap van engelen verachtend, de top van de grootsheid probeerde te beklimmen.·  Gregorius noemde zichzelf ·dienaar van de dienaren van God.· In een brief aan Johannes van Constantinopel schreef Gregorius:, ·Zeker Petrus, de eerste van de apostelen, zelf lid van de heilige en universele Kerk, Paulus, Andreas, Johannes,- wat waren zij anders dan leiders van bijzondere gemeenschappen? en toch waren allen leden onder één Hoofd. En (om allen samen te binden in een korte zegswijze) heiligen voor de wet, heiligen onder de wet, heiligen onder de genade, allen samen vormen ze het lichaam van de Heer, waren ze leden van de Kerk, en niet een van hen wenste dat hij 'universeel' genoemd werd. Laat uwe Heiligheid nu  erkennen  in hoeverre u opzwelt in de wens om met de naam genoemd te worden die niemand die echt heilig was wilde aannemen' (Boek IV, Epistel XXVI) In Gregorius' tijd werd in Rome gedoopt door drie maal onder te dompelen: ·Nu is het zo dat wij door drie maal onder te dompelen, het sacrament betekenen van het drie daagse graf; zodat, als het kind een derde maal uit het water word getild, de opstanding na een periode van drie dagen kan uitgedrukt worden. Of, als iemand zou denken dat dit gedaan wordt uit eerbied voor de opperste Triniteit, dan is er ook geen bezwaar tegen het eenmaal onderdompelen van de dopeling, omdat, daar er één wezen is in drie personen, het op geen enkele wijze kwalijk kan zijn het kind in de doop ofwel drie maal ofwel één maal onder te dompelen, omdat door drie onderdompelingen de Triniteit van personen, en in één de éénheid van de Godheid betekent kan worden.· (Boek I, Epistel XLIII) In een brief aan Eulogius, de patriarch van Alexandria, claimde Gregorius het bestaan van drie zetels Petrus: ·Uw zoetste Heiligheid heeft in uw brief veel tegen mij gesproken over de zetel van de Heilige Petrus, Prins der apostelen, zeggend dat hij er nu zelf op zit in de persoon van zijn opvolger. En ik erken inderdaad dat ik onwaardig ben, niet enkel de waardigheid van zulken als voorzitten, maar zelfs in het aantal van zodanigen als staan. Maar ik accepteerde met vreugde alles wat gezegd is, waarin hij tot mij sprak over Petrus' zetel en wie zit op Petrus' zetel. En , hoewel speciale eer aan mijzelf mij geenszins verheugt, toch verheugde ik me zeer omdat u, allerheiligste, uzelf gegeven hebt wat u mij gegeven hebt. Want wie kan onwetend zijn dat de heilige Kerk stevig vastgelegd heeft in de vastheid van de Prins van de apostelen, die zijn naam ontleend heeft aan de vastheid van zijn geest, zodat hij Petrus genoemd werd, vanpetra. En tot hem wordt gezegd door de stem van de Waarheid, aan U zal ik de sleutels van het Koninkrijk der Hemelen geven (Matth. xvi. 19). en wederom wordt gezegd tot hem, en als gij zijt bekeerd, versterk uw broeders (xxii. 32). en nogmaals, Simon, zoon van Jonas, hebt gij mij lief? Voed mijn schapen (Joh. xxi. 17). Daarom, hoewel er vele apostelen zijn, toch wat betreft de suprematie zelf is de zetel van de Prins van de apostelen alleen sterk gegroeid in gezag, op drie plaatsen is het één zetel. Want hijzelf verhoogde de zetel waarop hij rustten en het huidig leven beëindigde. Hijzelf sierde de zetel waarheen hij zijn discipel zond als evangelist. Hijzelf vestigde de zetel waarop, hoewel hij hem moest verlaten, zeven jaar zat. Sindsdien is het de zetel van één, en één zetel, waar door Goddelijk gezag nu drie bisschoppen zitten, wat ik ook aan goeds van u hoor, dit schrijf ik toe aan mijzelf.· (Boek VII, Epistel XL) Hij verwijst ook naar Antiochie als een ·Apostolische Zetel· (Boek V, Epistel XXIX). In een andere brief aan Eulogius (Boek VIII, Epistel XXX), met betrekking tot de titel van de patriarch van Constantinopel, voegde hij toe, ·in de aanhef van de brief die u aan mij richtte die het verbood, hebt u het passend geacht gebruik te maken van een trotse benaming, en me Universele Paus genoemd. Maar ik smeek uwe zoetste  Heiligheid dit niet meer te doen, omdat wat aan een ander gegeven wordt boven de maat die de rede vereist aan uzelf tekort doet. Wat mij betreft, ik probeer niet verbeterd te worden door woorden maar door mijn gedrag. Noch beschouw ik dat als een eer waardoor ik weet dat mijn broeders eer verliezen. Want mijn eer is de eer van de universele Kerk: mijn eer is de stevige kracht van mijn broeders. Dan wordt ik echt geëerd als de eer verschuldigd aan elk en allen hen niet ontzegd wordt. Want als uwe Heiligheid me Universele Paus noemt, dan onzegt u zichzelf wat u mij universeel noemt. Maar dat zij verre van ons. Weg met woorden die ijdelheid opblazen en naastenliefde verwonden. Gregorius was verward toen hij hoorde van Eudoxius de Ketter, over wie geen documenten gevonden werden in Rome. Hij had ook nooit gehoord Eusebius' Kerk Geschiedenis. Hij scheen zijn rol te beschouwen als uiteindelijke verbeteraar van fouten: ·wat betreft zijn uitspraak dat hij onderworpen is aan de Apostolische zetel, als enige fout gevonden wordt in bisschoppen, dan weet ik niet welke Bisschop daar niet aan onderworpen is. Maar als er geen fout is die dit vereist, dan zijn allen volgens het principe van de nederigheid gelijk.· (Boek IX, Epistel LIX) Maar elders schijn hij minder vrijgevig en gematigd: ·Inzoverre als het duidelijk is dat de Apostolishe Zetel, door regeling van God, over alle kerken gesteld is· (Boek III, Epistel XXX); en ·Want wat betreft wat ze zeggen over de Kerk van Constantinopel, wie kan twijfelen dat deze ondergeschikt is aan de Apostolische Zetel, zoals zowel de uiterst vrome heer de keizer en onze broeder de Bisschop van die stad voortdurend toegeven? Toch, als deze of enige ander kerk iets heeft dat  goed is, dan ben ik bereid in wat goed is zelfs mijn minderen na te volgen, terwijl ik verbied wat onwettig is.· (Boek IX, Epistel XII) Gregorius stelde ook het begin van de 40-dagentijd in het Westen vast op As-Woendag, 46 dagen voor Pasen. Dit gaf 40 dagen van vasten, door de zondagen er buiten te laten. Een periode van vasten voor Pasen was al een oude gewoonte. Irenaeus (~ 202) noemde wisselende vastenperiodes, 1 dag, 40 uur, 2 dagen of meer. Tertullianus, de historicus Sozomen (3 weken vasten) en Socrates (6 weken vasten) noemen dit ook. Nicaea noemt het ook in canon 5.

591 Paus Gregorius I (590-604) bekritiseerde de bisschoppen van Arles en Marseilles voor het toelaten van gedwongen doop van Joden in de Provence.

591 Einde van een oorlog tussen het Romeinse Rijk en Perzie.

593 Bij decreet verbood keizer Mauritius(582-602) zijn soldaten over te gaan tot het monastieke leven (582-602). In Rome verspreidde Gregorius I (590-604) het decreet, maar hij beklaagde zich bij Mauritius in een kritische brief. Gregorius sprak zijn zorg uit over de ·vele personen die, tenzij zij alles opgeven, geen redding kunnen vinden voor Gods aangezicht.·

595 Een Romeinse Benedictijnse monnik genaamd Augustinus werd gekozen door Paus Gregorius de Grote (590-604) om de apostel voor de Engelsen(de eerste aartsbisschop van Canterbury) te zijn. Augustinus arriveerde in England in 597. De zending naar de Britse eilanden is belangrijk gezien de rol die Britse missionarissen zouden spelen in de bekering van noord-Europa. Over verscheidenheid in de mis schreef Gregorius aan Augustinus: ·Maar het verheugt mij dat als je ofwel in het Romeins, of in het Gallisch, of in enige andere Kerk iets gevonden hebt dat de Almachtige God meer welgevallig is, je zorgvuldig eruit kiest en het nauwgezet de kerk van de Engelsen leert, een kerk die nog nieuw is in het geloof, datgene wat je kunt ontlenen aan verscheidene kerken.·  In dit jaar verbood Gregorius de Grote, Bisschop van Rome (590-604), diakenen te fungeren als belangrijkste zanger in de mis. Gregorius stichtte twee nieuwe instellingen (orphanotrophia) om de benodigde zangers op te leiden.

595 In een brief aan keizer Mauritius (582-602) schreef Paus Gregorius I (590-604) dat, ·de zorg over de hele kerk toevertrouwd is aan de gezegende Petrus, Prins van de Apostelen. Zie, hij ontving de sleutels van de hemel; hem werd de macht te binden en los te maken gegeven, hem werd de zorg en het opzicht over de hele kerk toevertrouwd.·

596 Keizer Mauritius (582-602) herwon Singidunum uit handen van de Avaren.

597 St. Columba van Iona stierf op 9 Juni van deze jaar. 597 Ongeveer 10,000 Englishmen werden met Kerst gedoopt, volgens een brief van Gregorius de Grote, Bisschop van Rome, aan de paus van Alexandrie.

598 Paus Gregorius de Grote, Bisschop van Rome (590-604), schreef aan de Bisschop van Terracina en sprak zijn verontrusting uit over berichten dat mensen in die streek heilige bomen vereerden

599-600 De vijfde uitbraak van de pest in het Romeinse Rijk.

599 Nadat een synagoge in Caraglio, in noord Italie, ontwijd was schreef Paus Gregorius I (590-604) dat de Joden schadeloos gesteld moesten worden.

~600 Cyrius, Catholicos van Georgia wees de Armeense Christologie af en accepteerde Chalcedon (451).

600 In dit jaar waren er al meer dan 220 kloosters en priorijen in Gallie Er waren er ten minste 100 in Italie.

600 Tijdens de 6e eeuw werd de eg-achtige ploeg in noord Europa vervangen door een ploeg met keerplank waardoor de aarde dieper omgeploegd kon worden. De nieuwe ploeg verscheen het eerst in Europa in het Rijnland en de Siene valei. Dit leidde tot een groei in de bevolking in noord Europa. In de eerste eeuwen van het Christendom wade grootste bevolkingsdichtheid rond het oostelijk deel van de Middellandse Zee.Door Justinianus' overwinningen vroeger in deze eeuw omvatte het Romeinse Rijk in het Westen nog Sicilie, Corsica, Sardinie, noord Afrika tot Gibraltar, het kustgebied bij Genua, een strook land van noordelijk van Ravenna tot ten zuiden van Rome, kleine gebieden om Ventie en Naples, het uiterste zuiden van Italie, en een deel van zuid-oost Spanje. Zo had Constantinopel aanzienlijke invloed in het westen. Van dit jaar tot ongeveer 1200 waren er weinig leken in het westen die konden lezen en schrijve. In het Oosten was dat anders en deden veel leken dienst als overheidsdienaren van het Romeinse Rijk.

 

 




"1">