Hoe interpreteren we de Kerstverhalen: Geboorte of Incarnatie

Draait Kerst om de geboorte van Jezus of om de incarnatie van de Zoon van God voortgebracht voor alle tijden?
Als we ervan uitgaan dat de evangelieen alleen maar geboorteverhalen vertellen, dan roepen ze meer vragen op dan ze beantwoorden. Als we ervan uitgaan det de evangelieen vertellen over de menswording van de Zoon van God voortgebracht voor alle tijden, dan openen ze een wonderbaarlijk vergezicht. Een van de dingen die wijzen in de laatste richting is dat de evangelieverhalen veel gebruik maken van symboliek rond de tempel.

Geschriften van rond de eerste eeuw waren doordrenkt van profetieën, en stonden bol van symboliek. In het Nieuwe Testament zijn allerlei voorbeelden te vinden van tempelsymboliek (bijvoorbeeld in dee Hebreeënbrief). Christus wordt voorgesteld als een Hogepriester, als een Lam, als een offer, etc. De symboliek wordt bekend verondersteld en niet uitgelegd. De tempel met zijn complexe systeem van feesten, objecten, riten en rituelen werd bekend verondersteld bij de vroege christenen. Dat Christus de weg opende 'door het voorhang, dat is door zijn vlees' (Hebr. 10.20) is een cryptische verklaring buiten de wereld van de tempel. "

Hoe we bijbelverhalen interpreteren wordt sterk bepaald door wat we al denken te weten, en dat is sterk bepaald door de werel waarin we leven en onze ervaringen.

Hoe we Lukas lezen wordt mede bepaald door het idee dat hij voor de heidenen schreef. Theofilus, voor wie hij schreef, wordt vaak gezien als een niet-Jood die God liefhad (zoals zijn Griekse naam zegt). Maar was hij misschien Theophilus de Hogepriester van 37 tot 41 A.D en was hij nauw betrokken bij de onrust van de vroege jaren van de kerk in Jeruzalem? " dat zou onze verstaanshorizon veranderen en ons meer laten letten op typisch joodse begrippen en beelden.

De Methodistische Oud-testamentica Margaret Barker stelt dat het lezen van de Kerstverhalen vanuit de tempeltraditie ons helpt deze beter te begrijpen. Haar werk heeft van de Anglicaanse kerk een prijs voor theologie gekregen.

Veel delen van het kerstverhaal spelen zich zelfs af in de tempel, denk aan Zacharias in de tempel (Lukas 1: 5-9), of Jezus in de Tempel (Lukas 2: 22-39), en vervolgens twaalf jaar later nog een tempelverhaal.
Barker wil dat we leren om de betekenis van deze en andere minder onmiddellijk voor de hand liggende tempelthema's te zien. Overweeg bijvoorbeeld het belang van details die Luke biedt:

Ze wikkelde hem in doeken. Waarom vermeld je de kleding van de baby? Omdat de kleding van de 'pasgeboren' hogepriester een belangrijk onderdeel was van zijn zoon van God zijn . Henoch werd ontdaan van zijn aardse kleding - zijn menselijk lichaam - en gekleed met de kleding van Gods glorie omdat hij een deel van de glorie was geworden. Het nieuwe kind is gekleed met aardse kledingstukken, dus het proces is omgekeerd.

Margaret Barker's Christmas, the Original Story (2008) bevat niet alleen het kerstverhaal en de verwijzingen ernaar van de evangelisten en briefschrijvers, maar ook de kerstverhalen uit apocriefe bronnen, bijvoorbeeld een bespreking en vertaling van het zeer vroege kindsheidsevangelie van Jacobus. Barker laat zien dat dit vol staat van tempelsymboliek. Het vertelt dat Maria uitgekozen was om een nieuw voorhangsel voor de tempel te weven. En de geboorteaankondiging door Gabriel komt terwijl ze het voorhangsel aan het weven is. Alleen de tempelachtergrond verklaart de betekenis van de details. Het voorhangsel symboliseert wat het heilige der heiligen in de tempel verbergt, de scheiding tussen de fysieke werkelijkheid en Gods eeuwigheid. De vier verschillend gekleurde draden die samengeweven worden tot het voorhangsel, vertegenwoordigen de vier elementen. En het gewaad van de hogepriester bestaat uit dezelfde materialen. Maar als de hogepriester het Heilige der heiligen binnentrad, legde hij de gekleurde mantel die materie vertegenwoordigt af, en deed een witte mantel aan, die de engelachtige staat symboliseerde.

Het gebeuren van het weven van het voorhangsel laat een diepere betekenis zien. Voor mensen die niet verder keken dan de materiele werkelijkheid weefde Mary een stuk stof, maar voor degenen die ingewijd waren in de tempelse werkelijkheid was zij bezig met de relatie tussen de fysieke werkelijkheid en de eeuwige werkelijkheid, kortom, met de incarnatie.

Ook Matteus lezen vanuit de tempelsymboliek is verhelderend. "Matteus zegt dat debuitengewone conceptie de vervulling is van de profetie van Jesaja: 'Zie de Maagd zal een zoon krijgen' (Jes 7.14). Het sleutelwoord is `Almah, 'een woord met verschillende betekenissen. Traditioneel hebben christenen het als maagd vertaald, maar meer recent is 'jonge vrouw' populair geworden. De vertalers van de Hebreeuwse geschriften in het Grieks kozen het ondubbelzinnige woord 'Maagd' (Parthenos) voor `Almah 'en ze moeten een reden hebben gehad om dit te doen. Met andere woorden, de Joodse gemeenschap in Egypte had een herinnering dat `Almah in deze profetie maagd betekende. "

Een probleem waar men later tegenaan liep was dat veel van de profetieen die aangehaald worden in het NT, in het Hebreeuwse OT niet voorkomen. Ze komen echter wel voor in eerdere vertalingen in het Grieks en in apocriefe geschriften, en in ouder versies van het Hebreeuwse OT (zoals bijv. teruggevonden in Qumram). Blijkbaar zijn die passages verwijderd toen de Canon van het OT in het jaar 100 werd vastgesteld om de Christenen de wind uit de zeilen te nemen.

Ook al eerder, rond 600 voor Christus bij de zuiveringen van Josia en de zijnen, werden geschriften gekuisd om een theologische richting de wind uit de zeilen te nemen. Vrouwe Wijsheid werd een plaats ontzegd in de tempel, de bijbehorende priesters werden verbannen en er kwam sterk de nadruk te liggen op de Wet.

Hoewel Vrouwe Wijsheid uit de tempel verbannen werd komen we haar nog op allerlei plaatsen tegen in het OT, we komen haar ook tegen met namen zoals de Maagd of de dochter van Zion. Ze is te vinden in Jesaja, vooral in het tweede deel van het boek, waar zij en de mysterieuze mannelijke figuur, de dienaar van de Heer, de hoofdpersonages zijn in de profetieën ... Micha, die profeteerde in de achtste eeuw v.Chr. rond de tijd van Jesaja had ook weet van de Vrouwe ... Na haar arbeid zou ze de grote herder van Israël hebben gebaard (Micah 5: 2-4. Dit is de voor de hand liggende context voor de profetie van Jesaja over Immanuel: 'Zie de Maagd, en noem dan Zijn naam Immanuel '(Jes 7.14) Het Hebreeuws heeft' de ', het Griekse heeft' de ', Matteus citeert' de Maagd '(Matt. 1.23), maar veel vertalingen maken haar een onbepaalde figuur' een maagd zal zwanger worden. ' Barker legt uit dat "het kerstverhaal de geboorte van de Zoon van God niet beschrijft; Het beschrijft de incarnatie van de Zoon van God die in de eeuwigheid 'geboren' werd. In haar kerstboek bespreekt Barker ook hoe de woorden van Gabriel de sleutel zijn in het oorspronkelijke verhaal van de geboorte van Jezus.

Wat betekende het om 'zoon van de hoogste' te zijn, dat wil zeggen, om Yahweh de Heer te zijn? De context is de koninklijke rituelen van de oude tempel, waarbij de nieuwe priester-koning geinstalleerd werd als de menselijke presentie van de Heer. De twee stadia van het zoonschap, de twee geboorten, worden hier voorondersteld, niet uitgelegd: de relatie tussen de allehoogste God en zijn Zoon die voor alle tijden geworden was; en de menswording van deze eeuwige Zoon waarvoor de maagdelijke geboorte gebruikt wordt. Het kerstverhaal verwoordt de incarnatie, en is niet een verslag van een al of niet moeilijke geboorte.