|
| |
Geschiedenis van de Christelijke Mystiek rond personen
(27) Franse katholieke mystici in de zeventiende eeuw De rooms-katholieke
mystiek van deze periode komt het beste naar voren in Frankrijk, waar de intellectuele
en sociale expansie van de 'Grande Siecle' ook zijn geestelijke kant had. Tegenover
het brilliante wereldlijke leven van het zeventiende-eeuwse Parijs en de ziekte
en zelfs corrptie van veel georganiseerde godsdienst, sprong iets op als een cultus
van het innerlijke leven. Deze mystieke renaissance sschijnt zijn oorsprong te
vinden in het werk van een Engelse Capucijnse broeder, William Fitch, (godsdienstige
naam: Benedict Canfield (1520-1611)), die zich vestigde in Parijs op latere leeftijd
en daar een centrum van godsdienstige invloed werd. Onder zijn leerlingen ware
Madame Acarie (1566-1618) en Pierre de Bérulle (1575-1629), en via hen
had zijn onderwijs over contemplatie invloed op al de grote religieuze persoonlijkheden
van deze periode. Het huis van Madame Acarie - een vrouw die even opmerkelijk
was wat haar geestelijke inslag betreft als haar praktische vaardigheden - werd
het verzamelpunt van een groeiend mystiek enthousiasme, dat zich ook uitdrukte
in een krachtige hervormingsbeweging binnen de kerk. Bérulle was een van
de stichters van de Oratoire. Madame Acarie, bekend als het "geweten van
Parijs," bezocht de lakse kloosters en inspireerde hen tot een stricter en
heiliger leven. Grotendeels door haar toedoen werden de eerste huizen van hervormde
Carmeliten gevestigd in Frankrijk in 1604, nonnen kwamen direct uit Teresa's Spaanse
kloosters; en Franse mystiek heeft veel te danken aan dit directe contact met
de school van Teresa. Madame Acarie en haar drie dochters werden allen Carmelites;
en het was van de Dijonse Carmelites dat Jeanne Françoise de Chantal (1572-1641)
haar opleiding in contemplatie ontving. Haar geestelijke vader, en mede-stichter
van de Orde van de Visitatie, François de Sales (1567-1622), was ook in
zij jeugd lid geweest van de kring van Madame Acarie. Hij laat op zijn hoogtepunt
het bijzondere talent zien van de Franse school voor de gedetaileerde en individuele
geestelijke begeleiding. Buiten deze ontwikkelde en aristocratische groep deden
zich twee grote en pure mystici voor met een eenvoudiger achtergrond. Ten eerste
de moedige Ursuliense non Marie de l'Incarnation (1599-1672), de pionier van de
educatie in de Nieuwe Wereld, in wie we opnieuw Teresa's dubbele gave voor contemplatie
en practisch initiatief vinden. Ten tweede de Carmeliet Broeder Lawrence (1611-1691),
die de passieve tendens van de Franse mystiek in zijn meest gezonde, uitgebalanceerde
vorm laat zien. Hij was een nederige empiricist, die niet prat ging op speciale
gaven: een opvallend contrast met zijn tijdgenoot, het brilliante en ongelukkige
genie Pascal (1623-1662), die zich door veel psychische stormen heen moest vechten
in de richting van het visioen van de Absolute.
| |
|