Teksten van Hadewijch
U vindt op deze site een levensbeschrijving, links en op deze pagina
teksten van de betreffende mysticus of mystica.
Hebben de teksten van Hadewijch betekenis voor u? -
Schrijf uw gedachten en ervaringen over de onderstaande teksten op.
- Geef
uw mening over de reactie van anderen.
- Vorm hier op deze site een eigen gespreksgroep
rond de teksten van Hadewijch
-
Deel uw ervaringen over Hadewijch
Uit: strofisch
gedicht dertien (Vertaling van Marieke van Baest)
Men
kan naar de lente
op elke nieuwe dag
wel uitzien naar alle kanten.
Altijd,
dus nu mag het ook.
De minne weet van de vele tegenslagen
die ik door haar
lijd.
Zo leef ik verder in vertrouwen op de
minne, met een droef hart blij.
(Oorspronkelijke tekst)
Men mach der nyewer tijde
Opden nyewen dach
Wel hopen in elcke sijde
Altoes alst nu wel mach.
Die minne bekent den meneghen
slach
Dien ic doer haer lijde
Soe leve ic voert op minnen sach
Met droever
herte blijde
Strofisch gedicht vijf (Vertaling van Marieke van Baest)
Al
treuren het jaargetij en de vogeltjes,
dat mag het edele hart niet doen
dat,
door minne aangespoord,
pijnlijke inspanning wil doorstaan;
Dat hart moet
alles weten en ervaren,
zoet en wreed,
lief en leed,
wat men moet ondervinden/beoefenen
om
tot minne te geraken
De fieren, die ertegen zijn opgewassen
zich toe
te leggen op de onverzadigbare minne,
Zij moeten op alle paden die naar minne
leiden
stoutmoedig en vermetel zijn
en volkomen bereid te ontvangen
hetzij troost,
hetzij tegenslag,
door toedoen van minnen.
Het is ongehoord zoals de
minne handelt,
zoals degene, die er ondervinding van heeft, wel weet,
want
ineens verwoest zij de vertroosting.
Hij heeft rust noch duur
die door minne
geraakt is,
hij doorsmaakt blijvend
Vele onnoembare uren.
Soms is
ze heet, soms koud,
soms bedeesd, soms onvervaard,
haar ongedurigheid uit
zich op vele manieren.
De minne is een en al opeisen
van de grote schuld
die
wij moeten voldoen aan haar
alvermogende heerschappij
waartoe zij ons aanzet.
Soms
is ze lief, soms hatelijk,
soms afstandelijk, soms voor het grijpen:
Wie
dit, met de trouw die minne eigen is, doorziet,
dat is jubileren
Hoe minne
neerslaat
en omhelst
in één gebaar.
Soms zijn
ze terneergeslagen
soms verheugd,
soms begrijpen ze er niets van,
soms
is hun alles duidelijk.
Voordat zo iemand door minne wordt gezoogd
heeft
hij zware beproevingen te doorstaan,
voordat hij daar terecht komt
waar
hij doorproeft
het wezen van minne.
Soms valt het hen licht, soms zwaar
soms
is het hen duister, soms helder;
in onbekommerde vertroosting,
in (on)beheerste
vreze
in nemen en geven
moeten zij
die dolen in minne
altijd hier
leven.
(oorspronkelijke tekst)
Al droevet die tijt ende die
voghelkine
Dan derf niet doen die herte fijne
Die doer minnen wilt doghen
pijne
Hij sal weten ende kinnen al
Suete ende wreet
lief ende leet
Wat
men ter minnen pleghen sal
Die fiere die daer toe sijn ghedeghen
Dat
sij onghecuster minnen pleghen
Si sullen in allen weghen daer teghen
Stout
sijn ende coene
Ende al ghereet te ontfaen
Tsij troest, tsij slaen
Van
minnen doene
Der minnen pleghen is onghehoert
Als hij wel kint dies
hevet becoert
Want sij in midden den troeste stoert
Hi en can gheduren
Dien
minne gheraect
Hij ghesmaect
Vele onghenoemder uren.
Bij wijlen heet
bij wilen cout
Bij wilen bloede bij wilen bout
Haer ongheduren is menichfout
Die minne al maent
Die groote scout
Haerre rijcke ghewout
Daer sij ons
toe spaent
Bij wilen lief bij wilen leet
Bij wilen verre bij wilen ghereet
Die
dit met trouwen van minnen versteet
Dat is jubileren
Hoe minne versleet
Enne
omveet
In een hanteren
Bij wijlen ghenedert
bij wijlen ghenoeghet
Bij
wilen verborghen
Bij wilen ghetoeghet
Eer selck van minnen wert ghesoeghet
Doeghet
hij groote avontuere
Eer hij gheraect
Daer hij ghesmaect
Der minnen natuere
Bi
wilen licht bi wilen swaer
Bij wilen doncker bij wilen claer
In vryen troest
in
(on)bedwonghenen vaer
In nemen ende in gheven
Moeten die zinne
Die dolen
in minne
Altoes hier leven
|
LITURGIE
&CETERA 
