Meistersänger

De Meistersänger waren een Gilde van Duitse handwerkslieden in de 15e en 16e eeuw die zowel de literaire als muzikale erfenis cultiveerde uitgaande van middeleeuwse legenden. Als voortzetting van de aristocratische minnesänger uit de 12e en 13e eeuwcenturies, organizeerden de Meistersänger scholen en gilden in vele Duitse steden om hun tradities te onderwijzen en door te geven. De Meistersänger hielden regwlmatige bijeenkomsten (gewoonlijk op zondag na de kerk) en organizeerden wedstrijden en loofden prijzen uit voor werk gebaseerd op hun regels voor zang en poezie. Specifieke stadia in het lidmaatschap waren: leerling, vriend, zanger, dichter, en meester. Een nieuw gedicht werd 'lied' of 'gezang.' genoemd. Talrijk gedichten en liederen uit hun kring gingen deel uitmaken van de Duitse populaire traditie.

De favoriete muzikale vorm van de Meistersängers was de Bar Vorm: a a b. De term is afgeleid van het middeleeuwse Duitse woord 'bar,' dat een gedicht met meerdere coupletten was dat verdeeld was in twee delen, de 'stollen' (a a) en het 'abgesang' (b). Dit type muzikale vorm kan teruggeleid worden tot de Oude Grieken en het bleef door de hele geschiedenis van de Westerse muziek in gebruik, Mozarabische zang, in het Gregoriaans en prominent in de muziek van de minnesänger en de Meistersänger. Bar vorm werd uiteindelijk de standaard vorm voor veel populaire Duitse muziek maar ook voor polofone liederen en was de gebruikelijkste vorm van het Duitse Lutherse koraal.