<H Gezang 54>
<H Van de verlosinghe>
<W Op de Voys us hier naevolch.>
<V 1> Nu Vreucht u lieve Christen ghemeen
En laet ons vrolijck springhen
Dat wy ghetroost end all' meteen/
Met lust end Lieffde singhen.
Wat Godt aen ons gedaen heeft goet
Gaerduygheeft htjt verwosven.
2. Den Duyvel ick ghevanghen lach/
In Dood was ick verloren/
Mijn Sond my quelden dach en nacht
Daer in ick was gheboren/
Ick viel hoe langs hoe dieper daerin/
Daer was niet goets aent leven mijn/
De Sond' hadde my beseten.
3. Myn goede wercken die golden nicht
Het was daer met verdorven/
Die vrije will' haet Godes gericht/
Hy was ten goede ghestorven/
Die Ancxt my tot Vertwyff'len dreeff
Dat niet dan sterven by my bleeff.
Ter Hellen moest ick sincken.
4. Doen jammerde God in Eewicheyt
Myn Elend boven Maten/
Hy dacht aen syn Barmherticheyt
Hy woud' my helpen laten/
Hy weynd tot my dat Vaderlijck Hert
Ten was by hem voorwaer geen schert
Syn besten liet hijt costen.
5. Hy sprack tot zijnen lieven Soon/
Die Tijdt is hier t' Ontfarmen/
Vaert hen mijns Hertens weerde croon
End zijt dat Heyl der Armen/
End helptse wt der Sonden noot/
Verworcht voor hun den bitt'ren Doot
En laetse met dy Leven.
6. De Soon den Vader Was subject
Hy quam tot my op Eerden/
Van een Maecht Reyn end onbevleckt
Hy soud' myn Broeder weerden/
Gaer heym'lijck voerd hy syn gewalt/
Hy ginck in myn Arme ghestalt/
Den Duyvel woud hy vanghen
7. Hy sprack tot my houdt dy aen my.
Het sal dy nu ghelucken/
Ick geeff my selven heel voor dy
Daer wil ick voor dy bucken/
Want ghy zijzt mijn/ end ick ben dyn/
End waer ick blijff daer sult ghy zijn/
Ons sal de Vyant niet scheyden.
8. Vergieten sal hy my mijn Bloet/
Daer toe myn Leven Rooven/
Dat Lijd' ickt alles dy te goed/
Dat houd met vasten gheloove/
Den doot verslind' dat Leven myn/
Dijn Onschult draecht die Sonde dijn
Daer zijt ghy Salich worden.
9. Ten Hemel tot den Vader mijn/
Daer ick van desen Leven/
Daer wil ick syn die Meester dyn/
Den Gheest wil ick opgheven/
Die dy in droeffnis troosten sel/
End leeren my erkennen wel/
End in der Waerheyt Leydet.
10. Wat ick ghedaen heb end gheleert
Dat sult ghy doen end Leeren/
Daer door Gods Rijcke word' vermeert
Tot Loff end syner Eeren/
En wacht u voor Menschen ghesatt
Daer van verderft die Eedle Schat
Dat laet ick dy ten Laetsten.
|