<H Psalm. CXXVII.>
<C Nisi Dominus.>
<W Op de Voys: So Godt de HEER niet by ons staet.>
<V 1> Weer Godt niet selffs 't Huys gaey en slaet/
En schickt all' dinck daerinne/
Vergeefs men Arbeydt vroech en Laet/
Verloor'n is sterckt end sinne.
All'sorg end moeyt vergeves gaet/
So Godes hulp niet by ons staet/
All Arbeyt is verlooren.
2. Waer Godt die Stadt niet Onderstaet
En bouwet Thoorns en Doore/
Daer helpt gheen Menschen wijse Raet
All' Macht is daer verlooren/
Waer Godt gheen Lust te Waecké heeft
Daer waeckt om niet al watter Leeft/
All' Const end Macht moet vallen.
3. Dies merckt daer op all die so gaen
Sonder gheloove leven
En soeckt u Broot met vroech Opstaen
Godt wilt also niet geven.
Maer die hem Vreesen/ valt het toe
Al sonder Moeyt/ niet wetend' hoe/
Die syn ghenaed' verwachten.
4. Des Lijves Vrucht/ die kindren zijn
Die ons Godt schenckt tot Erven/
Dien hyse gundt ten huyse fyn/
Hy laet niemant verderven,
All' dingh hy met syn Seghen vult/
De Heere Dorst en hongher stilt/
Wt goetheyt end ghenade.
5. De Pijlen syn ins Reusen Macht
Als hy wil gaen te strijden/
En schietse waer hy heeft ghedacht/
Ter rechter Plaets en Tijden.
So syn de Menschen Jonck end Oudt
In Gods gewelt/ (wie hem betroudt)
Hy gaet het al versorghen.
6. Dies laet ons trouwen op syn Woort
End sien op zijne Handen/
Hij sal ons helpen altijdt voort/
Wy worden niet tot schenden/
Hy wil ons koocker vullen wel/
So hebben wy ghewonnen spel/
Voor ons Vyandn allen.
|