<H Psalm. CXXXVII.>
<C Super flumina.>
<W Op den Voys: Aen water vlieten Babylon>
<V 1> Aen Water vlieten Babylon/
Waer saten wy met smerten/
Als wy ghedachten aen Zyon
Doe weenden wy van Herten/
Wy hinghen op met swaren Moet/
Die Org'len ende Harpen goet/
Aen hare Boom' die Wyden
Die daer syn in haer luyder Landt
Daer moesten wy veel smaey en schandt
Daeglijcx van Haer al Lijden.
2 Die ons Ghevangen hielden lang
So hart aen Vreemden Oorden/
Begeerden van ons een ghesang/
Het gaer spotlijcke woorden/
En sochten in der Treuricheydt
Een vrolijck Liedt in onsen Teydt/
En seyden wilt eens singhen
Een Loffgesang/ een Liedken schoon/
Van den gedichten wt Zyon/
En laet dat vrolijck clingen.
3. Hoe souden wy in sulcken dwanck
End elend daer voorhanden/
Den Heere singhen syn ghesanck/
So heel in Vreemde Landen/
Jerusalem vergeet ick dyn/
So moet Godt der gherechten myn
Vergeten in myn Leven.
Ist dat ick dijns ghedencke niet/
So moet myn Tonghe met verdriet
Aen myne kaecken cleven.
4. Jae so ick niet wel vlijtelick
Jerusalem dy Eere/
So int begin wel blijdelick/
Als voortaen altydt meere.
Ghedenck der kind'ren Edom weer/
Aen JErusalems Dach O Heer/
Die in haer boosheyt spreeckten/
Breeck af/ breeck aff tot alder stondt/
Verdelchtse heel tot op den grondt/
Den Bodem will'n wy breecken.
5. Ghy snoode Dochter Babylon/
Verstooret heel daer neder
Wel dien/ die dy sal geven 't Loon/
Send dy vergelden weeder
Dijn hoochmoet ende schalckheyt quaet/
En meeten u met sulcke Maet/
Als ghy ons hebt ghemeten
Wel dien/ die dijne kinder cleen/
Neemt end slaetse aen en Steen/
OP dat dijns werd' vergeten
|