Psalm. XIV., Dixit insapiens., Op die Naevolghende Voys; &c., Het
spreeckt wel der Onwijsen mont/
Duitse melodie: Es spricht der Unweisen Mund wohl
|
<H Psalm. XIV.>
<C Dixit insapiens.>
<W Op die Naevolghende Voys; &c.>
<V 1> Het spreeckt wel der Onwijsen mont/
Maer Ong'loof is haers herte gront/
Den rechten Godt wy meynen/
Gaen hem altijt vercleynen
Haer wesen is verdorven gaer/
Voor Godt ist enen grouwel swaer/
Niemant doet goet van allen.
2. Godt sach van Hemel selfs her af
Op alle Menschen kind'ren/
Om haer t'aenschouwen hem begaf
Oft hy yemandt soud vinden/
Die syn verstant doch hadd' gheset/
Te leven recht nae Godes Wet/
End vraechd' nae synen wille.
3. Maer niemant was op rechter baen/
Sy waren all' afftreden/
Een yeder ginck nae synen vaen
End hielden vreemde Zeden/
Het deed niemant voor Godt geen goet
Hoewel seer veel bedrooch de Moet
Haer doen mocht hem mishaghen.
4. Hoelangh willen Onwetend' syn
Die sulcke Moeyt' op laden/
Verslinden noch daer voor 't Volck mijn
End' leven van haer schaden
Haer hoop en staet doch niet op Godt/
Sy roepen hem niet in der Noot/
Maer willen al selfs versorghen.
5. Dies mach haer Hert syn nimmer still
Maer moet altijdt beroeren/
Godt by den Vromen blijven will
Die hem geloovich hooren
Maer ghy versmaet des Armen Raedt
Beschimpt hem als hy seggen gaet
Dat Godt syn Troost is worden.
6. Wie sal Israel den Armen)
Tot Zyon Heyl erlangen:
God sal hem zijns Volcks Erbarmen
Verlossen die Ghevangen/
Dat sal hy doen door synen Soon/
Deer van heeft Jacob Vreuchde schoon
End Israel is blyde.
|