<H Psalm. XXXVI.>
<C Dixit injustus.>
<W Op de Voys: Het spreeckt wel der onwijsen mont.>
<V 1> Voorwaer segg' ick van 's boosen aert/
'Tis all' Godloos gheresen/
Want Godes Vrees is daer ghespaert/
Al smucken sy haer wesen:
Wel neerstich sy haer saecke voos
Bevoordren/ syn oock stout en loos
Om ander te blameren.
2. Haer leering is schaedlijck bedroch
Gheen beter sy Aenvaerden/
Jae trachten op haer lager noch/
Om schade doen op Aerden.
Die Boosheyt houdt daer also vast/
Dat hy op gheen vermaen en past/
Noch Vreest voor onghelucke.
3. Dijn goetheyt end dijn waerheyt zeer
Haer over al verbreyden
Ghelijck des Hemels wijde keer/
End' Wolcken gaen verscheyden
Het staet oock dijn Gherechticheyt
Als Berghen die van Godt bereyt/
Dijn Recht als groote Diepte.
4. Heer gy helpt beyde Mensch en Vee
Dijn goetheyt is verheven/
Dat menschen kinder vrije van wee/
Onder dijn Vleuglen leven/
Met dijnes huyses milde goet/
Maeckt ghy haer herte wel gemoet
Dat syn des Gheestes Gaven.
5. Fonteyn des Lebens (Heer)zijt gy.
Dijn Licht mach ons verquicken/
Ghebied' dijn goetheyt over die
Die haer tot dy gaen schicken.
End laet oock dijn gherechticheyt
Den Vroomen altoos syn bereydt/
Die dijnen naem bekennen.
6 Laet my (Heer) van der stouten voet
Niet worden t'onder treden/
De Godloos' Handt my niet om stoot.
Maer die van boose seden/
Laet vallen in haer eyghen Net/
Verstooten end' gheheel verplet/
Sy moghen hier niet blijven.
|