<H Psalm. XLVI.>
<C Deus noster refugium.>
<W Op de Voys: Door Adams Val is gantsch verderft>
<V 1> Godt is ons stercke toevucht goet
Die ons gheraeckt heeft seere/
Een hulp in onse groote Noot/
Dns heyl/ Schilt/ en geweere/
Daerom en vreesen wy ons niet/
Oft schoon die Weerelt reede
Ginck onder/ En die Berghen (siet)
Versoncken in die Zeede.
2. Wanneer de Zee schoon raesde wreet
Al sou zijt al vernielen/
Dat van Haer onghestumicheyt.
Die Berghen inne vielen/
So blijft die Stadt noch Lustich fijn/
Met Godes schoon Fonteyne/
Daers Alderhoachsten Wooningh' syn
Die heylich syn en reyne.
3. God is by haer daer binnen net)
Daerom sal sy wel blijven/
Godt helpt haer/ En doet altemet
Haer Vyanden verdrijven/
Die Heyden moeten syn vervaert/
Die Coninckrijcke vallen/
(Als hy hem hooren laet) sald'Aerdt
Vergaen tot niet mendallen.
4. Die almachtigh Heer Zebaoth/
Die is met ons altijden/
Ons Borch en schutz is Jacobs Godt/
Die Liecht voor ons can strijden.
Coemt hier aensiet Gods werck met vlyt
Op Aerd hy sulck verstooren
Heeft aengherichtet en bevrijdt/
Syn stadt/ die wtvercoren.
5. D' oorlog des werelts neemt van hier
Hy breeckt en maeckt tot schanden/
Die boghen/ Spiessen/en met Vier
Die waghens doet verbranden.
Hy spreeckt: Zijt stil/ en dit bekendt
Dat ick ben God de Heere
Die in der Noot hem tot u wendt/
Als ghy my bidt met eere.
6. Ick wil op Aerd' in ligghen eer/
Oock onder all' de Heyden
Als Godt/ end alder dinghen Heer/
Mijn eere wijt wt breyden.
In somma: de Heer Zebaoth
Die is met ons ghestadich/
Ons aller schut is Jacobs Godt
De Heer is ons ghenadich.
|