|
<H Psalm. XLIX.>
<C Audite omnes.>
<W Op de Voys: Het sijn doch Salich alle die, Als hier nae volcht.>
<V 1> Hoort toe ghy volcken am met blijt/
Die leven all' in desen tijdt/
Aenmerckt ick wil u Vraghen/
Heer/ knecht/ Rijck/ Arm ghemeyn Man al/
Mijn mondt van wijsheyt/ spreken sal
Mijn hert verstandt voordraghen/
Een spreuck wy willen hooren goedt/
Wel Lieff'lijck op der Harpen soet/
Ghedichten fijn voortbenghen
Wat soud ick my doch vreesen dan/
Als my mijn Ondertreders gaen
In quade Daegh' omringhen.
2. Die hun verlaten op haer Goet/
In groote Rijckdom end hoochmoet/
En Trotzen als die Koenen/
Doch eenen Broeder niemandt can
Van 's HEEren hant verlossen gaen/
Doch niemandt Godt versoenen
Want al te veel dat costen sou/
So hy haer Siel verlassen wou/
Moet eewich dat nae laten
Oft hy schoon langh leeft En niet
Langh die Verderffenisse siet/
Maer pranghet op ter Straten.
3. Want overal men sien doch sal/
Dat sulcke Wijse sterben al/
Haer Goet oock ander laten/
So wel als all die dwaes' meteen
En narren die so oock gaen heen/
Haer coemt gheen dinck te baten.
Al wat int Huys der rijcken is/
All duert het langh' (tis onghewis)
Haer huys alst blijft in waerden/
Wort nae haer Namen wel ghenoemt/
Nae haren Doot oock wel beroemt/
En hebbent groot op Aerden.
4. Doch blijven sy in eeren niet
Als Vee daer van sy moeten/(siet)
Haer doen is maer dwaeshede
Doch prijsent haer Naecomers meer/
Met haren Mondt/ dan Godes Leer/
Voor' Eewighe waerheyt mede.
Als Schapen ligghens in der Hel/
De Doot afknachtse met ghequel
Dat selffd' is haer belooningh/
Die vrome heerschen over haer/
Haer pochen moet vergaen allgaer/
Die Hel moet syn haer wooningh.
5. Maer Godt die sal mijn siele wel
Verlossen wt 't ghewelt der Hel/
Die my heeft aenghenomen.
Wilt u daer oock niet stooten aen.
Al siet ghy ' Rijckenhuys fraey staen.
Tot Heerlijckheyt oock comen/
Want hy en sal doch niet met al/
Het daghen als hy sterven sal
Hem sal oock niet nae varen
Syn heerlickheyt en groote Pracht
Die hy ghebruyckt heeft nae syn Macht
Moetwillich in syn Jaren.
6. Syn siel prijst dat men wellust heeft
Hem wel tracteer soo langh men leeft/
Al hier op deser Eerden/
Soo volghen sy haer Vaders nae/
Tot haer Verderffenis en schae/
Daerom sy varen weerden.
Daer mengheen licht siet nimmer meer/
Want als de Mensch is in die eer/
In grooter Weerd' en name/
End' hy hem sulcks dan niet verstaet
Ghelijck een Beest hy dan vergaet/
Mach wt die quael niet comen.
|
LITURGIE
&CETERA 
