<H Psalm LXIII.>
<C Deus Deus meus.>
<W Op de Voys: Van alle Menschen viel my Heer.>
<V 1> O Godt mijn Godt/ ick waecke vroech
Nae desen Lande vroeth/
Mijn Siel heeft groot verlanghe/
Mijn Vleesch is oock wel bange.
Ick haeck' al nae dijn Heylichdom/
Want dijne goetheyt is so vroom/
Jae/ beter dan dit Leven.
2. Daer woud' ick geerne loven dy/
Mijn leven lanck dy roemen/
Op heffen mijne handen bly/
In dijn naem sonder schroomen.
Dat waer doch in mijns hertengront/
Mijn vreuchd'/ dat ick met blijden mont
Dy staedich mochte prijsen.
3. Ick legg my slapen/ oft ick waeck
Van dpy ick deuck' en spreke/
Onder dijn vleughel my vermaeck/
Dijn hulp my niet ontbreke
Dijn Siel ghestadich hangt aen dy/
Dijn rechte Handt beware my/
Dat ick mach vrolijck singhen.
4. Sy staen na myner Sielen fel/
Verschoonen niet met allen/
Maer sullen varen all ter Hell
Int Sweert sy moeten vallen,
Den Vossen worden sy te deel/
Bedroghen end' bedorven heel/
Dat is haer loon na rechte.
5. De Coninck hem in Godt verheucht
Met blijtschap nae betame/
Wie hem ghetroulijck tot hem voecht
Die crycht een loflijck name.
Maer all' die valsch van tonghen zijn/
Door ooghen goet/ maer vol fenijn/
Met schand noch sullen swyghen.
|