NOEME WILLEM
VISSER Wie en Waarom

Liturgie LITURGIEK Liturgiek TVG Liturgiegeschiedenis Joods Vroeg Christelijk Oosters Orthodox Westers Katholiek Protestants

HYMNOLOGIE Geschiedenis van de Hymnodie Oud Joodse Hymnodie Vroeg Christelijke Hymnodie Griekse Hymnodie tot 900AD Latijnse Hymnodie Lutherse Hymnodie Calvinistische (Franse) Psalmodie Nederlandse Gemeentezang na de Reformatie Engelse Hymnodie Muziekgeschiedenis

<H Psalm LXXVII.>
<C Voce mea ad>
<W Op de Voys: Wt dieper Noot schrey ick tot Dy/ &c.>
<V 1> Ick roep tot Godt met myne stem/
En my verhoort de Heere
In aller Noot aensoeck ick hem
Tot hemwaerts ick my keere.
Mijn Handt des Nachts wtstrecker staet
Want mijn Siel haer niet troosten laet/
Het beven all myn Crachten/

2. In mijn Droeff'nis denck ic aen God
Als ick in Ancxt vermachte
So beed ick want tis bedens noot.
Ick ben heel in Onmachte.
Ick dachte aen den Ouden Tijdt/
Jae Nacht en Dach met grooten vlijt/
Aen die voorleden Jaren.

3. Ick denck oock aen mijn snaren spel/
'T moet wt mijn sinn' niet keeren
Hoe ick plach op mijn Harpe wel
Mijn Godt daer mee te Eeren.
Dies sprack ick met mijns Herten moet
Mijn Gheest sal ondersoecken vroet/
Dees dinghen/ om te Weten.

4. Sal my dan eewelijck de Heer.
(Seyd'ick) also verstooten /
En isser gheen Ghenade meer.
By Godt voor my beslooten
Ist dan met Godes goedicheyt
End' syn beloffte nieticheyt
In dese mijn Elende.

5. Heeft Godt dan om genadich zijn.
Vergeten en verdrooten?
En syn barmherticheyt nu mijn/
Voor synen Thoorn beslooten/
Doch nachtlich hier inde quell ick my/
Die Rechterhandt de houdt hem vry
Kant all'ten besten wenden.

6. Dies denck ic aen syn wercken fijn
Die hy hiervoortijts dede.
Aen al de wonderdaden zujn/
Die ick roem t'aller stede
Heer Godt dijn wech is heylich noch
Waer is een Godt soo machtich doch?
Als ghy zijt Godt myn Heere.

7. Gy zijt de Godt die wonder doet
Ghy hebt dijn macht bewesen
Onder de Volcken seer verwoedt
En hebt so Heer ghepresen
Dijn Volck verlost gheweldelijck
Die kinder Jacobs all' ghelijck
En Josephs daer beneden

8. Die Wat'ren saghen dy Heer goet
Die diepte Woelden seere
Die Wolcken gooten Water bloet
En donderden noch meere.
Die Stralen voeren oock daerheen
Schricklijck was daer dat Blaemen/
Die Aerd daer van moest beven /

9. Dijn wech was midden in den Meer
In Wat'ren groot dyn Paden
Doch speurde men dijn voet niet (Heer)
Dijn Macht doet wonderdaden
Ghy leydet dyn Volck valiant
Door Moysen ende Arons Handt
Ghelijck een kudde Schapen.