<H Psalm LXXXVIII.>
<C Domine Deus.>
<W Op de Voys: O Heere Godt beg'nade my etc.>
<V 1> Heer Godt mijn Heylandt hoort doch my/
Want Dach end' Nacht ick roep tot dy/
Wilt mijn ghebedt verhooren.
Neyghen to my dijn ooren/
Want mijn Siel is vol lijdens noot
Mijn leven is na by den Doot.
Ick ben gheleken welle/
Dien/ die varen ter helle/
Als die Berooft van hulpe gaer/
Ick ligghe by der dooden schaer/
Als offt ick oock gheslagen waer/
End laegh' al in den grave daer/
Gheheel end' al verlaten.
2. Daer aen ghy niet ghedeneket meer/
Maer syn van dy verstooten seer/
Ghy hebt my in die Cuyle/
Verworpen diep end' vuyle/
Die Duysternis heeft my bedeckt
End dijnen grim my harde druckt/
Met alle dijne vloede/
Dringt ghy my also woede/
Mijn Vrienden hebt ghy wech ghedaen
Dat sy nu verre van my staen/
Een grouwel ben ick worden haer/
End' liggh also ghevangen swaer/
Dat gheen wtcomen schijnet.
3. Mijn aensicht Jammerlijck vergaet
Midts mijnen seer ellenden staet/
Heer Daeg'lijcx ick aenroepe/
En voud' myn hand te hoope.
Wilt ghy dan wonder teecken gaen
Bewijsen it des Doodes baen
Offt sal men wt den graben
Verrijssen end dy loven/
Moghen dan worden wel bekant
Dijn wonder daed int duyster Landt?
Dijn goetheyt en dijn waerheyt vroom
In graven end verderff alom ?
Daermen doch niet Vercondet.
4. Maer Heer ick schrey end' aenroep dy
Waerom verstoot mijn siele ghy?
Verbercht my dijn aensichte?
End Troostet my oock nichte.
Elendich end' in onmacht groot
Ben ick/ want ghy my so verstoot/
Ick lijd' dijns schrickens seere/
Dat ick vertzaegh O Heere.
Dijn grim so swaer my overgaet/
Dijn schicken druckt my boven Maet/
De Vyanden my all' ghelijck/
Daeghlijcxx bevechten vinnichlick
Als water vloet onstuere.
5. Ghy maeckt met dese Plage swaer
Dat mijne Vrienden Allegaer/
End' oock all' mijne Naesten/
Haer verre van my haesten/
All' dien ick was so wel bekant/
End' sy my Waren nae verwant/
Die staen nu al Van verre/
End' syn my vreent so seere.
Wat is die sacck O Heere Godt/
Dat ick nu ben des Vyants spot/
Verlaten oock van allemans?
Hebb ick doch haer geen quaet ghedaen/
Tis al om dees ellende.
|