NOEME WILLEM
VISSER Wie en Waarom

Liturgie LITURGIEK Liturgiek TVG Liturgiegeschiedenis Joods Vroeg Christelijk Oosters Orthodox Westers Katholiek Protestants

HYMNOLOGIE Geschiedenis van de Hymnodie Oud Joodse Hymnodie Vroeg Christelijke Hymnodie Griekse Hymnodie tot 900AD Latijnse Hymnodie Lutherse Hymnodie Calvinistische (Franse) Psalmodie Nederlandse Gemeentezang na de Reformatie Engelse Hymnodie Muziekgeschiedenis

Het patroon van Gods omgang met zijn volk

Het verhaal van de Emmausgangers, met zijn viervoudige patroon van luisteren, engagement, transformatie en energiegeving, is een model van hoe God omgaat met zijn volk.

1 Wij en ons eigen verhaal

Het Oude Testament, in het bijzonder Genesis 2-5, roepen in herinnering hoe onze relatie met God fout liep, en ook de harmonie en het vertrouwen tussen mensen en de natuur en tussen de ene mens en de andere. Ondanks onze herhaalde ontrouw, ons onvermogen om onze kant van het verbond te houdent, blijft God remains trouw aan zijn belofte.
Dit is bijvoorbeeld het thema van Hosea. Maar ondanks Gods voortdurende liefhebbende vriendelijkheid, hebben we geen aandacht: we willen wat wij willen, onze behoeften, onze wil om te winnen. Dat is het menselijke verhaal van de zonde.

2 God komt en deelt ons leven

Na herhaalde boodschappen door de gebeurtenissen in de geschiedenis van zijn uitverkoren volk (samengevat door Jezus in Lukas 24.25-27 als de Wet en de Profeten) die ofwel genegeerd worden of maar half geloofd, besluit God uiteindelijk van aangezicht tot aangezicht met zijn volk te spreken (Hebreeën 1.1-2). In de incarnatie doet God afstand van zijn majesteit en macht, deelt Hij ons leven, en wordt Hij geboren als een zwakke en kwetsbare baby (Philippijnen 2.5-11). Dit gebeurt opdat wij `de kennis van de glorie van God in het gezicht van Jezus Christus' zouden hebben
(2 Corinthiers 4.6).

3 De God die onze menselijke natuur deelt verandert vervolgens ons leven.

Door zijn dood en opstanding laat Jezus zien dat de dood zijn relatie met ons en met de Vader niet vernietigt. Zijn opstanding herenigt ons met de Vader, herstelt onze relatie met elkaar en de schepping, maakt ons heel en vormt een Nieuwe Schepping.

4 Dan vertrouwt God ons toe zijn werk voort te zetten

Door zijn Heilige Geest geeft God zijn volk niet enkel gaven maar ook de mogelijkheid deze te delen zodat zijn werk kan doorgaan en uitgebreid kan worden. Het lichaam van Christus, de kerk, heeft al deze gaven. Als zij zich in zichzelf keert wordt het een chaos van wedijver; maar als zij zich naar buiten keert kan de kracht en de energie een middel zijn om iedereen te verenigen - Pinkster zoals het bedoeld is (1 Corinthians 12).

In het centrum van dit patroon zijn de twee dingen die God voor ons gedaan heeft in Christus: Eerst deelt hij ons leven, dan verandert hij het. Maar dit tweevoudige 'Christus-gebeuren' staat niet geisoleerd: het heeft een lange proloog en een doorgaande epiloog. In de lange proloog van de zoektocht van de mensheid naar zin die voorafgaat aan het Christus-gebeuren, de fluctuerende wordt de relatie met God gekarakterizeerd door lange perioden van afwending van Hem afgewisseld door korte perioden van inzicht en toewending, ondanks een diep verlangen om gekend en geliefd te zijn. De bijbel spreekt van menselijke zonde en gebroken verbond met God, terwijl God, als een geduldig echtgenoot, ernaar verlangt dat zijn ontrouwe volk terugkeert. De epiloog laat de geschiedenis zien van de kerk vanaf Pinksteren, als God de verantwoordelijkheid overgeeft om voort te zetten wat Christus begonnen is - een doorgaan patroon
van engagement en transformatie.

Na millennia contact zoeken met de mensheid, en hopen dat ze terugkeren, komt God de mens tegemoet, zoals de vader in Lukas 15.20. Eerst deelt hij in Christus ons leven, dan verandert hij het; en ten slotte, door zijn Geest, rust hij ons ertoe uit om zijn patroon van engagement en transformatie, de kerntaak van de kerk, voort te zetten: zijn koninkrijk.

korte samenvatting van een gedeelte uit: David Stancliffe (Bishop of Salisbury): God's Pattern. Shaping Our Worship, Ministry and Life. London 1003