NOEME WILLEM
VISSER Wie en Waarom

Liturgie LITURGIEK Liturgiek TVG Liturgiegeschiedenis Joods Vroeg Christelijk Oosters Orthodox Westers Katholiek Protestants

HYMNOLOGIE Geschiedenis van de Hymnodie Oud Joodse Hymnodie Vroeg Christelijke Hymnodie Griekse Hymnodie tot 900AD Latijnse Hymnodie Lutherse Hymnodie Calvinistische (Franse) Psalmodie Nederlandse Gemeentezang na de Reformatie Engelse Hymnodie Muziekgeschiedenis Kunstgeschiedenis Prehistorie, Oudheid en Vroege Middeleeuwen Renaissance Barok en Rococo Negentiende Eeuw Twintigste Eeuw

Woestijn?!

Veel mensen zoeken vandaag opnieuw naar geloof. Al het vanzelfsprekende is weggevallen, God is bijna anoniem geworden, maar er is een hunkering gebleven. Naar Hem, naar ontmoeting. Alleen, hoe wordt die gevonden?
Vaak heb je het gevoel te leven in een woestijn. Dor land. Er groeit bijna niets en je komt er niemand tegen. Er zijn geen bronnen om uit te leven.
Ook mensen in de kerk overkomt dat. Een gevoel van ontheemd zijn. Je vindt geen aansluiting meer. De kerk doet haar best natuurlijk, maar ze inspireert niet. 't Raakt je niet. De woorden zijn afgesleten. .
Ik waag me niet aan een analyse van de situatie van vandaag. Er zouden allerlei factoren te noemen zijn. De jaren '80 zijn voor velen een tijd van geestelijke ademnood. Er is zoveel wat op ons afkomt en een beroep op ons doet zoveel teleurstelling en ontmoediging ook - we komen er niet meer over tot rust en weten er geen weg meer mee.
Temidden van alle consumptie zijn wij uitgeput en in de woestijn. Dat beeld is niet overdreven.
Het zal er om gaan onze situatie onder ogen te zien. Te erkennen waar we zitten. Waar ben ik vandaan gekomen en waar zit ik nu?
Misschien is het belangrijkste wel dat we ophouden met vluchten.
Je kunt wegvluchten in activisme, in cynisme, in comfortabel aan de kant gaan staan -'ze zoeken het maar uit'. Maar dat zijn vluchtwegen. Je raakt jezelf op die manier ook kwijt.
Het woord woestijn heeft in de bijbel een dubbele betekenis.
Het is enerzijds de plaats van verlatenheid en levensgevaarlijke uitputting; maar anderzijds wordt ons verteld dat juist die woestijn de plek is waar God zich laat vinden. Mozes heeft dat ervaren. En Elia, Johannes de Doper en Jezus.
Jezus zoekt de eenzaamheid van stille plaatsen zelfs op. Hij zoekt geregeld afzondering en stilte. Hij raadt die ook z'n leerlingen aan: ga in je binnenkamer en sluit de deur. Precies waar wij vaak tegen op zien, omdat we dan in onze eigen woestenij terecht komen, precies dat adviseert Hij ons. Want Hij weet van meer dan de verlatenheid. Hij weet van de ontmoeting in de stilte. Wij zijn bang voor de afwezigheid. Hij verwijst naar de Aanwezigheid.
De woestijn als plek van verwachting.
Op elk ogenblik, vertrouw jezelf toe aan de Heilige Geest, en als je het vergeet, geef jezelf opnieuw over. In de stilte van je hart en zelfs in de woestijn waar je doorheen moet, spreekt de Heilige Geest tot je, soms met één enkel woord.
Wanneer je teleurgesteld bent in je verwachtingen, zou je je dan door ontmoediging en twijfel laten overrompelen? De Opgestane is aanwezig. Hij steekt je innerlijke beproevingen, en je eigen doornen, in brand. En zelfs de stenen van je hart kunnen in Hem gloeiend worden, licht in de duisternis.
Wanneer je denkt dat je niet begrepen wordt en niet bemind bent, zegt Christus Jezus je onvermoeibaar: 'Weetje het wel? Ik heb je als eerste liefgehad. Heb je mij lief?' En jij stamelt je antwoord: 'Ja, Jezus, ik heb je lief, misschien niet op de manier die ik zou willen, maar ik heb je lief.' (Roger Schütz, Taize)