| 
  Robert 
        Bridges
(1844-1930)
 Robert Seymour Bridges (die de Engelse Poet laureate* was van 
        1913 tot zijn dood in 1930) nam in 1882 afscheid van een medische carrière 
        en weidde zich aan literair onderzoek. Hij werd gezien als een brilliant 
        dichter (gedichten zoals: The Testament of Beauty,  1929), maar 
        publiceerde ook over andere dichters: Miltons Prosody 
        (1893) en John Keats (1895).
        Bridges droeg bij aan de hymnodie door de publicatie van zijn Yattendon 
        Hymnal in 1899. Deze prachtig verzorgde liedbunder was weliswaar 
        financieel geen succes, maar werd de brug tussen de Victorian hymnodie 
        van de 19e eeuw en de in zijn tijd opkomende moderne hymnodie van de vroege 
        20e eeuw. Bridges assimileerde de idealen van de Oxford 
        Beweging die te vinden zijn in het succesvolle gezangboek Hymns 
        Ancient and Modern, (1861) en vertoonde ook al enige 
        kenmerken van het latere The English 
        Hymnal (1906). 
 The Yattendon HymnalBridges creëerde het Yattendon Hymnal speciaal om muzikale 
        redenen. Hij legt dat uit in zijn Voorwoord bij de historische aantekeningen:  
        De oorsprong was mijn poging, toen ik een dorpskoor leidde, om betere 
          melodieën te leveren voor de gezangen dan die toen gebruikt werden. 
          Toen ik mijn taak opgaf, liet ik de eerste 25 gezangen drukken voor 
          het gemak van het koor, en ook vanwege de melodieën van Jeremy 
          Clark die ik graag weer invoerde en ook voor het bewaren van de melodieën 
          die voor ons gecomponeerd werden door Professor Wooldridge. Bridges legt verder uit dat de melodieën die hij wilde bewaren (zie 
        de Synopsis van Melodieën in de thumbnail scans onder) teksten nodig 
        hadden en dat hij eerst bestaande gezangteksten erbij wilde zoeken uit 
        het bekendste gezangboek in England, Hymns Ancient 
        and Modern, (1861) in het bijzonder teksten vertaald uit het Latijn, 
        Grieks, en Duits. Hij ontdekte echter dat vanwege de afwijkende metra 
        van de melodieën die hij wilde bewaren er geen bestaande teksten 
        voor te vinden waren. Daarom ging hij terug naar de bronteksten en vertaalde 
        deze zo dat ze op de melodieën pasten. Natuurlijk wilde hij de melodieën 
        niet aanpassen aan de teksten, want zijn opzet was om de originele melodieën 
        te bewaren. Hij legt uit in het Voorwoord bij het gezangboek:  
        Bij de oude melodieën die dit boek beoogt te bewaren zullen enige 
          gevonden worden die helemaal nieuw zijn voor het publiek, terwijl andere 
          bekend zijn in een wat andere vorm; en omdat de bronnen waar de melodieën 
          uit overgeschreven zijn bekend zijn ook bij de samenstellers van Psalm 
          en Gezangboeken, moet een nieuwe melodie maar beschouwd worden als tot 
          nu toe over het hoofd gezien of afgewezen, terwijl in het alternatieve 
          geval begrepen moet worden dat de originele vorm van de melodie op 
          enig tijdstip veranderd is, (vaak aangepast aan de gangbare Engelse 
          versvormen waar deze eerst niet bij paste) en nu hersteld is. Bridges vertaalde belangrijke historische teksten en vele hiervan werden 
        opgenomen in Songs of Syon (1904) en het latere English Hymnal, 
        1906. Een aantal van de vertalingen van Bridges zijn nog in gebruik:  
        Ah, Holy Jesus (Johann 
          Heermann, 1630)All My Hope on God Is Founded (Joachim 
          Neander, c. 1680)
 O Gladsome Light ( (Phos 
          Hilaron)
 O Splendor of God's Glory Bright (Ambrose,4th 
          cent.)
 When morning guilds the skies (stanza 3; Katholisches Gesangbuch, 
          1744)
 
  
         Scans(klik op thumbnails om de grotere afbeeldingen te zien)
Zie ook:  
        
       
 Engelstalige Links Zie The Yattendon 
        Hymnal (Oremus) Zie Robert Bridges 
        (Wikipedia) Zie The 
        Robert Bridges Page Zie Robert 
        Bridges Lees gedichten van Robert Bridges op de site Sonnets.org.   [*In 1616 was Ben Jonson de eerste Engelse poet laureate; de titel 
        werd pas een officiele koninklijke aanstelling in 1668, toen John Dryden 
        de functie kreeg. Sinds die tijd is de functie 'voor het leven'. De poet 
        laureate is verantwoordelijk voor het maken van  gedichten voor 
        het hof en voor nationale gelegenheden. Bij het sterven van de poet 
        laureate is het de taak van de premier om een opvolgers aan te wijzen 
        waaruit de vorst kan kiezen..De Lord Chamberlain benoemt de poet laureate 
        door de gekozen poet laureate een oorkonde uit te reiken. De aanstelling 
        wordt altijd officieel meegdeeld in de London Gazette.] Robert Frost was de eerste poet laureate in de Verenigde Staten 
        (1960, door President John Kennedy). Daar wordt de poet laureate 
        slechts voor een jaar aangesteld.   
     |