NOEME WILLEM
VISSER Wie en Waarom

LITURGIE &CETERA Thema's
  Kerkelijk Jaar
Hoofddienst   Getijden   Devotie   Uitingsvormen  

Liturgie

LITURGIEK
Liturgiek TVG

Liturgiegeschiedenis

Joods

Vroeg Christelijk

Oosters Orthodox

Westers Katholiek

Protestants

HYMNOLOGIE

Geschiedenis van de Hymnodie

Oud Joodse Hymnodie
Vroeg Christelijke Hymnodie
Griekse Hymnodie tot 900AD
Latijnse Hymnodie
Lutherse Hymnodie
Calvinistische (Franse) Psalmodie
Nederlandse Gemeentezang
na de Reformatie

Engelse Hymnodie

Muziekgeschiedenis


Kunstgeschiedenis

Prehistorie, Oudheid en Vroege Middeleeuwen
Renaissance
Barok en Rococo
Negentiende Eeuw
Twintigste Eeuw

 



Schilderkunst.

De schilderkunst van Egypte was ondergeschikt aan de bouw- en beeldhouwkunst en werd weinig zelfstandig toegepast. De afbeeldingen waren in de eerste plaats decoratief en moesten de daden van de farao en de lotgevallen van de ziel na de dood vast te leggen: Op de wanden van tempels en graven is de geschiedenis van Egypte als in beeldromans weergegeven. De verklarende tekst wordt daarbij niet geschuwd, krijgt zelfs een decoratieve functie. Tot in de kleinste details worden het denken en doen van de Egyptenaar vertolkt. Maar nooit wordt de grote lijn uit het oog verloren. Perspectief, diepte in het vlak suggereren, werd niet gepraktizeerd. Niet wat het oog, maar wat de geest als belangrijkste herkende werd blijkbaar groot geschilderd. Goden en farao's zijn groot en machtig, slaven klein en nietig. Men tekende wat men wist, niet wat men zag. Wat achter elkaar staat wordt boven en naast elkaar gezet. Een mensenmenigte in rijen boven elkaar, allen ten voeten uit. Een tafel pal van boven, maar wat er op staat weer van op zij. Alles zo duidelijk mogelijk en zonder oversnijdingen. Hoofd, armen en benen van de mens worden van op zij getekend, ogen, schouders en romp van voren.
De verfstoffen waren al even duurzaam als de andere materialen. Na duizenden jaren hebben zij nog weinig van hun kleurkracht verloren. Geschilderd werd in vlakke tinten met temperaverf. Aanvankelijk met zeven standaardkleuren: rood, geel, blauw, groen, bruin, wit en zwart. Later werden die tot een vijftiental uitgebreid. Iedere kleur word met wit vermengd. Bepaalde gegevens hadden een vaste kleur. De huid van de man bruin, van de vrouw geel, het water blauw enz. Alles is met vaste contouren omsloten. Ondanks de strenge stilering blijft echter deze meer directe kunst toch realistischer dan de beeldhouwkunst.

Zie ook Oud-Egyptische Kunst (Wikipedia)