Schilderkunst.
De schilderkunst der Romeinen kennen wij enigszins door de opgravingen
van Herculanum en Pompeji,
de in 79 na C. door lava van de Vesuvius
bedolven en geconserveerde steden (z, afb. 10). Ook de schilders kopieerden
en imiteerden de Grieken in hellenistische
trant. Als krijgslieden en ingenieurs hadden zij een grote voorliefde
voor historische en architectonische onderwerpen. Als levensgenieters
werden door hen ook meer lieflijke en ornamentale schilderingen gewaardeerd.
Met het vlak wordt bij decoraties weinig rekening gehouden, het wordt
op alle mogelijke manieren doorbroken. Vaak schilderde men een schijnarchitectuur
waarachter vergezichten werden gesuggereerd. De aanvankelijk realistischer
en levendiger schildertrant wordt al spoedig losser, tot van een impressionisme
kan worden gesproken. Het christendom doet deze kunst verstrakken om ze
in Byzantium
een nieuwe ongekende schittering te geven.
Zie Romeinse
Schilderkunst (Wikipedia)
|