 |
|
|
De Doelen van de Eredienst
4. De Charismatische visie: eredienst is een gebeuren van de Geest.
De charismatische beweging beschikt nog niet over een uitgekristalliseerde
theologie. Ik heb geprobeerd wat kernmomenten uit de laatste jaargangen
van het blad 'Vuur' van de charismatische werkgemeenschap te halen.
In een samenvatting van een artikel uit patoral Renewal door Mark Kinzer
geeft Feenstra (*1)als centrale woorden komen relatie en uitdrukking:
"Die verhouding van ons, ondermaatse mensen, tot die God, die het
in Christus mogelijk maakte, is de grondslag van de eredienst. Onze redelijke
eredienst is fan de groeiende toewijding aan Hem en de inzet voor de naaste.
Naarmate dit duidelijker wordt en wij in Hem steeds meer in nederigheid
en vertrouwen naderen, wordt onze eredienst rijker aan mogelijkheden om
onze houding uit te drukken. De Bijbel staat vol daarvan: offers van stoffelijke
gaven, van woorden van lofprijzing, gezongen en met de begeleiding van
instrumenten, met handgeklap en toejuichingen - zoals dat aan Oosterse
hoven gebeurde. ... Van belang hierbij is overigens, dat deze dingen moeten
voortkomen uit ons hart, dat in de Bijbel niet het centrum van gevoelens
is, maar van de bewust genomen beslissingen. We moeten God willen eren;
gevoelens en ervaringen zijn van latere zorg. .....het middelpunt van
ons dagelijks leven is de eredienst, waarin wij ons oprecht aan God toewijden.
in de kerkdienst geven wij er een gemeenschappelijke vorm aan.
Kinzer verwijst naar verschillende tradities waar we van kunnen leren:
de Joodse, die ook voor het gezin thuis liturgische vormen heeft; de hoogkerkelijke
met een grote rijkdom aan houdingen, vormen en symbolen; de reformatorische
met een grote ontwikkeling van preek en gemeentezang; de doperse (bedoeld
zal zijn baptistische (NWV), die ook oog heeft voor de stijl van het dagelijks
leven, en de charismatische met de warmbloedigheid en de nadruk op de
vaak verwaarloosde werking van de Heilige Geest.
Het Voorbeeld geven.... Dat kan, mag of moet er dan toe leiden, dat ook
anderen in de eredienst worden betrokken met hun gaven. Voorbeden of leiding
van de zang en/of lofprijzing kan heel goed aan gemeenteleden worden overgedragen.
Volgens Thigpen (*2)gaan steeds meer charismatische groepen in Noord America
over tot het gebruiken van hoogkerkelijke liturgische vormen omdat daarin
uitgedrukt wordt wat woorden niet kunnen. 'Liturgie bevat veel schoons
als uiting van lof en dank aan God. Natuurlijk ligt hier het gevaar van
de ... amusementswaarde. Anderzijds ... waarom zouden wij niet aan de
Heer aanbieden waar wij zelf van genieten in plaats van Hem 'rommelige
muziek en armzalige teksten' te laten horen?"
Van den Brink (*3) benadert muziek in de eredienst als een gave. Dit houdt
toch niet in dat iedereen die een halve van een hele noot kan onderscheiden
iets moet gaan doen: "De gemeente van Christus heeft integere musici
nodig. Mensen met de gave om onderscheid te maken tussen kwaliteit en
lapwerk, tussen gevoel en sentimentaliteit, tussen uitnodigen en manipuleren".
Uit deze citaten komt de centrale betekenis van het lofoffer voor de Charismatische
beweging naar voren.
De Charismatische vernieuwing bedient zich van allerlei vormen, maakt
niet een theologische keus voor één bepaalde vorm.
-(*1)W.F.Feenstra, Over de eredienst. p. 14/5 in: Vuur maart/april 1992.
-(*2) Wiebe Feenstra, Liturgie is heilzaam, bespreking van een artikel
van Paul Thigpen in Ministries Today Nov/Dec 1992, in Vuur juli/aug 1993.
- (*3) Geurt van den Brink, Muziek, als alle kunst een gave, in Vuur
maart/april 1994, p. 14/5.
|
|
|
LITURGIE
&CETERA 
