LITURGIE &CETERA | Thema's | |||||||
Kerkelijk Jaar | ||||||||
Hoofddienst | Getijden | Devotie | Uitingsvormen | |||||
|
Overzicht van 20e eeuwse Britse Hymnodie Aan het eind van de 19e eeuw waren er zulke veranderingen in smaak en beleven dat veel Victoriaanse Hymnodie niet meer aansloot bij de muzikale en liturgische eisen. Zie ook het Engelstalige: The Victorian Web. Een factor die bijdroeg aan deze situatie was de overvloed aan nieuwe teksten, in het bijzonder vertalingen van Latijnse en Duitse gezangen. Bovendien kwam er een voorliefde voor oude melodieën zoals de melodieën van de berijmde psalmen van voor 1700 en oude liturgische zangwijzen zoals het gregoriaans. Historisch onderzoek, ook naar de muzikale aspecten leidde tot de herontdekking van oude tradities; folksong onderzoek leidde tot de "ontdekking" van mooie autochtone melodieën en er kwam de wens om die deel te laten uitmaken van de eigentijdse eredienst. Aanhang van de Historisch Kritische School van bijbelonderzoek groeide in academische kringen en werd uiteindelijk normatief aan het eind van de 19e eeuw. Een soort cultuuroptimisme leidde ertoe dat wetenschappers dachten dat alle problemen in grote lijnen opgelost waren en alleen details uitgezocht hoefden te worden. Deze genoegzame houding is muzikaal te vinden in de Victoriaanse Part Song: Donkere wolken pakten echter samen die tot een uitbarstin zouden komen in een wetenschappelijke, sociale en kunstzinnige revolutie, allereerst in de Eerste Wereldoorlog. Een twintigste eeuws geluid Aan het einde van de 19e eeuw begon een groep Britse componisten melodieën te schrijven in een grootsere stijl, die uit zou lopen in een nieuw type 20e eeuwse melodie. Twee componisten springen er uit:
Hoewel de alomtegenwoordige Hymns Ancient and Modern deze en andere dergelijke melodieën publiceerde in de editie van1905, zijn ze toch vooral bekend door het succes van The English Hymnal (1906). Robert Bridges publiceerde het Yattendon Hymnal in 1899. Dit werd een brug tussen de Victoriaanse hymnodie van het eerdere deel de eeuw en de moderne hymnodie van het eind van de 19e eeuw. In deze bundel behield en restaureerde hij veel oude Britse melodieën, in het bijzonderde melodieën van berijmde psalmen, koralen, en gregoriaans. Hoewel het zijn bedoeling was geweest om daar teksten uit bestaande bundels bij te voegen, bleken de metra daar niet bij te passen, daarom vertaalde hij teksten uit het Latijn, Duits en Grieks. Een aantal hiervan wordt nu beschouwd als behorend tot de betere gezangteksten in de Engelse taal:
Het Yattendon Hymnal was geen financieel succes (het was onhandig groot en duur) maar het deed het voorbereidende werk voor Percy Dearmer en Ralph Vaughan Williams voor hun bundel The English Hymnal (1906). The English Hymnal (1906) is een belangrijke bundel in de ontwikkeling van de 20e eeuwse hymnodie
Andere belanrijke gezangbundels na the English Hymnal en voor ca. 1955:
De periode 1955 - 1970 was een "crisistijd" in de Britse hymnodie en kerkmuziek. Er werd veel geëxperimenteerd met gemeentezang en kerkmuziek in populaire stijlen om de jeugd te trekken. Hier de belangrijkste experimenteerders: The Church Light Music Group, waarvan Geoffrey Beaumont de bekendste is:
Naast de 20th Century Folk Mass werden tussen 1955 en 1970 andere POP-muziek missen geschreven, vooral in de Verenigde Staten, bijvoorbeeld:
Een belangrijke beweging naThe Church Light Music Group was een folk music revival met als drijvende kracht Sidney Carter (b. 1915).
Rond 1963 'stagneerde' de Britse hymnodie, maar dat was de stilte voor de storm van de Nieuwe Engelse Renaissance van de gemeentezang. Na ca.1970 was er een ëxplosie" van nieuwe Engelse gezangen. Klik hier voor een overzicht van de 20e eeuwse gezangbundels tot 2008 (HymnQuest 2008, alfabetisch) Klik hier voor de indexen van 20e eeuwse gezangbundels op de site Oremus (Anglicaans) Klik hier voor 20e eeuwse gezangbundels gerangschikt naar richting/traditie
|
|